حرف آخر قافیه

شماره ۱ - در حل فال گوید: چون ز بهر فال بگشائی کتاب - از عبید آن فال را بشنو جواب

شماره ۲ - در عبرت از عاقبت کار شاه شیخ ابواسحاق: سلطان تاج‌بخش جهاندار امیر شیخ - کاوازه سعادت جودش جهان گرفت

شماره ۳ - در شکایت از قرض: مرا قرض هست و دگر هیچ نیست - فراوان مرا خرج و زر هیچ نیست

شماره ۴ - در مدح رکن‌الدین عمیدالملک وزیر: خدایگان جهان رکن دین عمیدالملک - توئی که چرخ به جاه تو التجا دارد

شماره ۵ - ایضا در مدح همو: صاحبقران و صاحب دیوان عمید ملک - ای آنکه هرچه کرد ضمیرت صواب کرد

شماره ۶ - ایضا در مدح همو: ای جوانبخت وزیری که کند افسر سر - خاک پایت چو بدین گنبد خضرا برسد

شماره ۷ - در یاس از خلق و توکل به خدا: نماند هیچ کریمی که پای خاطر من - ز بند حادثه روزگار بگشاید

شماره ۸ - در کنایه به کسی: در علم حساب ار زانک رای تو تبه باشد - بر کس چه نهی تهمت کس را چه گنه باشد

شماره ۹ - در حسرت بر عمر گذشته: به نای و نی همه عمرم گذشت و می‌گفتم - دریغ عمر و جوانی که می‌رود بر باد

شماره ۱۰ - در عبرت: ای عبید این گل صد برگ بر اطراف چمن - هیچ دانی که سحرگاه چرا می‌خندد

شماره ۱۱ - در تعریض: آنکه گردون فراشت و انجم کرد - عقل و روح آفرید و مردم کرد

شماره ۱۲ - در تزکیه نفس خود: عبید این حرص مال و جاه تاکی - جهان فانیست رو ترک جهان گیر

شماره ۱۳ - در صفت قصر شیخ ابواسحاق: بفیروزی در این قصر همایون - که بادا تا به نفخ صور معمور

شماره ۱۴ - در تضمین مطلع یکی از قصاید سعدی گوید: چه تفاوت کند ار زانکه بیائی بر ما - « بامدادان که تفاوت نکند لیل و نهار»

شماره ۱۵ - در مناجات گوید: چون در این دنیا عزیزم داشتی یارب به لطف - وز بسی نعمت نهادی بر من مسکین سپاس

شماره ۱۶ - در شکایت از قرض گوید: مردم به عیش و شادی و من در بلای قرض - هریک به کار و باری و من مبتلای قرض

شماره ۱۷ - ایضا در شکایت از قرض گوید: وای بر من که روز شب شده‌ام - دایما همنشین و همدم قرض

شماره ۱۸ - در وصف معشوقه گوید: زهی لعل لب نازک میانت - مراد دیده باریک بینان

شماره ۱۹ - در وصف ایوان سلطانی گوید: چه خوش باشد در این فرخنده ایوان - نشان افزودن و مجلس نهادن

شماره ۲۰ - در نصیحت: ای دل ز اهل و اولاد دیگر مکش ملامه - در شهر خویش بنشین بالخیر والسلامه

شماره ۲۱ - در حقیقت احوال خود گوید: بیش از این از ملک هر سالی مرا - خرده‌ای از هر کناری آمدی

شماره ۲۲ - در حسرت بی پولی گوید: ای اقچه گرد روی کانی - ای بی تو حرام زندگانی

شماره ۲۳ - در وصف کاخ سلطانی گوید: نشستن با نشاط و کامرانی - طرب کردن در این کاخ کیانی

شماره ۲۴ - در وصف قلعه دارالامان کرمان گوید: حریم قلعه دارالامان که در عالم - چو آسمان به بلندیش نیست همتائی

شماره ۲۵ - در مناجات گوید به وضع مطایبه: خدایا دارم از لطف تو امید - که ملک عیش من معمور داری