|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به عبید خطاب شده و درباره‌ی گل صدبرگ صحبت می‌کند که در صبح خندید. شاعر از عبید می‌پرسد آیا می‌داند چرا گل با وجود غنچه‌های بسته و دل تنگش می‌خندد. او به حکمت نهفته در این خنده اشاره می‌کند و می‌گوید این خنده ناشی از باد نیست، بلکه به ثبات جهان و غفلت انسان‌ها از حقیقت زندگی مربوط می‌شود. در واقع گل به بقا و استمرار خود و ناآگاهی ما می‌خندد.
هوش مصنوعی: این گل زیبا و خوشبو در کنار چمن، در صبح زود به چه دلیلی شادی می‌کند؟ آیا تو می‌دانی چرا چنین حالتی دارد؟
هوش مصنوعی: با وجود اینکه غنچه بسته و دل او تنگ است، اما دلیلی وجود دارد که او به خاطر چیزی عمیق‌تر از باد و هوا، می‌خندد.
هوش مصنوعی: وقتی که آسمان و تغییرات دنیا را می‌بیند، بر ادامه وجود خود می‌خندد و به بی‌خبری ما طعنه می‌زند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.