اگر معارضه حُسن تو را به حور افتد
رخ تو بیند و از شرم در قصور افتد
تو آفتابی و فریاد مهر برخیزد
ز پرتو تو به هر خانه یی که نور افتد
گمان مبر که گذارم ز اختیار تو دست
کمند حلقهٔ زلفت مگر ضرور افتد
گذار رسم عداوت که از ستیزه گری
ز دل رقیب تو نزدیک شد که دور افتد
بلاکشی چو خیالی کجاست جز ایّوب
که در کشاکش محنت چنین صبور افتد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و魅ویت محبوب خود اشاره می‌کند و از تأثیر حضور او بر دیگران صحبت می‌کند. او موید این است که زیبایی محبوبش مانند آفتاب می‌درخشد و هر جا که برود، نور و مهر به همراه دارد. شاعر تأکید می‌کند که هرگز از عشق و اختیار محبوب خود دست برنمی‌دارد و حتی در برابر دشمنی‌ها هم استقامت نشان می‌دهد. او همچنین به استقامت ایوب، پیامبر در میان رنج و مصیبت، اشاره می‌کند و بر صبر خود در عشق تأکید می‌ورزد.
هوش مصنوعی: اگر زیبایی تو با حوریان مقایسه شود، چهره‌ی تو را می‌بیند و از روی شرم دچار کمبود و نقص می‌شود.
هوش مصنوعی: تو مانند خورشیدی هستی که با تابش نور خود عشق و محبت را در هر خانه و دل برافروزی.
هوش مصنوعی: به گمان نبر که به سادگی از انتخاب تو دست می‌کشم یا از وابستگی به زلف‌های تو کم می‌کنم، مگر آنکه شرایطی ضروری پیش بیاید.
هوش مصنوعی: به دوستی و صلح بپرداز و ستیزه و دشمنی را کنار بگذار، چون با این کار، دشمنی که نزدیک شده، دور خواهد شد.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که وقتی مشکلات و سختی‌ها بسیار می‌شود، صبر و استقامت کسی نظیر ایوب به یاد می‌آید، زیرا او توانسته است در برابر محنت‌ها و دشواری‌ها ثبات و صبر remarkableی از خود نشان دهد. به عبارتی، در شرایط سخت، کسی مانند ایوب به عنوان نماد صبر و استقامت حضور دارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.