اوّل استادی که عشق و حسن را تقسیم کرد
عاشقان را صبر و خوبان را جفا تعلیم کرد
طوبی قدّ تو را از راست بینان هر که دید
در سرافرازی بر او قدّ تو را تقدیم کرد
جز مه رویت منجم هیچ مقصودی نداشت
ز این همه نقش دل افروزی که بر تقویم کرد
آخرالامر از ره عزّت به جایی می‌رسد
هرکه خواری را ز راه مردمی تعظیم کرد
گوهر جان در تن خاکی خیالی را ز دوست
چون امانت بود آخر هم بدو تسلیم کرد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان عشق و زیبایی می‌پردازد و در آن به تقسیم عشق و حسن اشاره شده است. شاعر بیان می‌کند که عاشقان باید صبر داشته باشند و خوبان باید با جفا مواجه شوند. او به زیبایی قد محبوبش اشاره می‌کند و می‌گوید که هر کس او را ببیند، به احترامش قد بلند او را تقدیم می‌کند. شاعر همچنین به نقش مه‌روی محبوب اشاره می‌کند و بیان می‌کند که هیچ هدفی جز زیبایی او ندارد. در نهایت، به موضوع عزت و احترام و نیز تسلیم جان به عشق اشاره می‌کند و می‌گوید که جان همچون امانتی در بدن خاکی است که در نهایت به معشوق باز می‌گردد.
هوش مصنوعی: اولین معلمی که عشق و زیبایی را تفکیک کرد، به عاشقان صبر و به خوبان بی‌رحمی را آموخت.
هوش مصنوعی: هر کسی که قد و قامت تو را ببیند، آن را به بزرگی و سرافرازی تو نسبت می‌دهد و برای تو احترام قائل می‌شود.
هوش مصنوعی: جز زیبایی چهره‌ات، هیچ هدف دیگری از این همه زیبایی و جاذبه‌ای که در تقویم ثبت شده بود، وجود نداشت.
هوش مصنوعی: نهایتاً کسی که برای حفظ عزت و شأن خود از فروتنی و احترام به دیگران غفلت نکند، به جایگاه رفیعی خواهد رسید.
هوش مصنوعی: روح انسانی که در بدن مادی است، مانند امانتی از سوی دوست (خدا) به شمار می‌رود و در نهایت نیز این امانت به صاحب اصلی‌اش بازگردانده می‌شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.