بهروز در ۱۲ سال و ۸ ماه قبل، شنبه ۵ اسفند ۱۳۹۱، ساعت ۱۹:۵۱ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹۴:
نظر دوستان عزیز جالبه.اما اگر یک کم خوب دقت کنید به بیت آخر، حافظ میفرمایند که اگر به چهارده روایت هم قرآن رو بخونی (که منظورش خوندن سطحی قرآن و به ژرفای اون توجه نکنی) ولی عشق اهل بیت در سینه شما نباشه راه به جایی نمیبرید (حتما الان برخی از دوستان میگن کی گفته عشق به اهل بیت منظورش بوده.شما لطف کنید عشق به کی منظورش بوده؟ حتما دختر همسایه!!!!) یعنی قرآن در کنار اهل بیت که معنا پیدا میکنه و باید هردوشونو با هم داشت تا گمراه نشد.
در این شعر هم کاملا تمام موارد از جمله قرآن، اهل بیت، برون آمدن کوکب هدایت و ... وجود داره
حالا چرا بعضی دوستان میخوان مغرضانه این همه اشاره مستقیم رو انکار کنند خود دانند.فقط میشه گفت که
هزار چراغ دارد و بیراه میرود
بگذار بیفتد و بیند سزای خویش
hasan در ۱۲ سال و ۸ ماه قبل، شنبه ۵ اسفند ۱۳۹۱، ساعت ۱۹:۲۹ دربارهٔ شهریار » گزیدهٔ اشعار ترکی » گئتمه ترسا بالاسی:
من فایل صوتیش رو کامل گوش کردم خود استاد خونده و درستش اینه . لطفا اصلاح کنید .
ایذن وئر توی گئجه‌سی من ده سنه دایه‌گلیم
ال قاتاندا سنه مشاطّه تماشایا گلیم.
سن بو مهتاب گئجه سی سئیره چیخان بیر سرو اول.
ایذن وئر منده دالینجا سورونوب سایه گلیم.
منه ده باخدین او شهلا گؤزوله ، من قاراگون،
جورئتیم اولمادی بیر کلمه تمنّایه گلیم.
من جهنم‌ده ده باش یاسدیقا قویسام سنیله ،
هئچ آییلمام کی دوروب جنّت مأوایا گلیم.
ننه قارنیندا سنله ائگیز اولسایدیم من
ایسته‌‌مزدیم دوغولوب بیرده بو دونیایا گلیم.
سن یاتیب جنتّی رؤیادا گؤرنده گئجه‌لر،
من ده جنتّده قوش اوللام ، کی او رؤیایا گلیم.
قیتیلیغ ایللر یاغیشی تک قورویوب گؤز یاشیمیز،
کوی عشقینده گرک بیرده مصّلایه گلیم.
سنده صحرایه ماراللار کیمی بیر چیخ نولوکی ـ
منده بیر صئیده چیخانلار کیمی صحرایه گلیم.
آللاهیندان سن قورخماییب اولسان ترسا،
قورخورام منده دؤنوب دین مسیحایه گلیم.
شیخ صنعان کیمی دونقوز اوتاریب ایللرجه،
سنی بیر گؤرمک اوچون معبد ترسایه گلیم.
یوخ صنم ! آنلامادیم ، آنلامادیم ، حاشا من ،
بوراخیب مسجدیمی ، سنله کلیسایه گلیم!
گل چیخاق طور تجلاّیه ، سن اول جلوه ی طور،
من ده موسا کیمی اول طوره تجلاّیه گلیم.
شیردیر شهریارین شعری الینده شمشیر،
کیم ، دئیر من بئله بیر شیریله دعوایه گلیم ؟
افسانه ب در ۱۲ سال و ۸ ماه قبل، شنبه ۵ اسفند ۱۳۹۱، ساعت ۱۹:۱۰ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۹۶:
مصرع اول بیت آخر این درست هست:
حافظ مدام وصل میسر نمی شود
مینا در ۱۲ سال و ۸ ماه قبل، شنبه ۵ اسفند ۱۳۹۱، ساعت ۱۷:۰۷ دربارهٔ ملک‌الشعرا بهار » قصاید » شمارهٔ ۷۹ - دماوندیۀ دوم:
'بر ری بنواز ضربتی چند' شکل صحیح است همچنان که در ادامه نیز آمده:'ابری بفرست بر سر ری'
ومنظور اوضاع خفقان آور حکومتی و گله شاعر از مورد اهانت واقع شدن توسط برخی مردم افراطی در آن زمان در ری بوده.که در کتب درسی ما به غلط'وی' آورده شده.
الهام در ۱۲ سال و ۸ ماه قبل، شنبه ۵ اسفند ۱۳۹۱، ساعت ۱۴:۴۸ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱:
ایا نمی شد اینگونه معنی کرد که خداوند برای مرغ هوا را در نظر گرفته وبرای ماهی اب ودریا فراهم کرده است؟.
بهرام در ۱۲ سال و ۸ ماه قبل، شنبه ۵ اسفند ۱۳۹۱، ساعت ۱۳:۴۱ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۹:
پست یعنی آرد خوراکی مثل آرد نخودچی. یعنی با دهان پر از آرد نمی توانی سرنا بزنی که مقصود ان است که با هوس ها به دنبال روشن بینی مباش
ناشناس در ۱۲ سال و ۸ ماه قبل، شنبه ۵ اسفند ۱۳۹۱، ساعت ۱۳:۲۳ دربارهٔ پروین اعتصامی » دیوان اشعار » مثنویات، تمثیلات و مقطعات » شمارهٔ ۱۸ - اندوه فقر:
پرویزنست سقف من، از بس شکستگی
احتمالا پر روزن است صحیح می باشد .
محمدحسن سورانی در ۱۲ سال و ۸ ماه قبل، شنبه ۵ اسفند ۱۳۹۱، ساعت ۱۲:۲۷ دربارهٔ عبید زاکانی » عشاق‌نامه » بخش ۳ - غزل:
مصراع دوم بیت دوم ایراد وزنی دارد
محمدحسن سورانی در ۱۲ سال و ۸ ماه قبل، شنبه ۵ اسفند ۱۳۹۱، ساعت ۱۱:۵۲ دربارهٔ مهستی گنجوی » رباعیات » رباعی شمارۀ ۱۸۸:
مصراع سوم دارای اشکال وزنی است به نظر می رسد اشتباه تایپی دارد
محمدحسن سورانی در ۱۲ سال و ۸ ماه قبل، شنبه ۵ اسفند ۱۳۹۱، ساعت ۱۱:۵۱ دربارهٔ مهستی گنجوی » رباعیات » رباعی شمارۀ ۱۸۸:
مصراع سوم از نظر وزنی دارای اشکال است. به نظر می رسداشتاه تایپی باشد
میرفخرایی در ۱۲ سال و ۸ ماه قبل، شنبه ۵ اسفند ۱۳۹۱، ساعت ۱۰:۴۷ دربارهٔ پروین اعتصامی » دیوان اشعار » مثنویات، تمثیلات و مقطعات » شمارهٔ ۹۵ - طفل یتیم:
لطفاً میم جا افتاده افزوده شود:
اشک من، گوهر بناگوشم // "اگرم" گوهری به گردن نیست
امیر م در ۱۲ سال و ۸ ماه قبل، شنبه ۵ اسفند ۱۳۹۱، ساعت ۰۶:۲۸ دربارهٔ عطار » منطق‌الطیر » عذر آوردن مرغان » حکایت محتسبی که مستی را میزد و گفتار آن مست:
در بیت آخر، کتابت صحیح تر احیانا "به رشوت" است.
امیر م در ۱۲ سال و ۸ ماه قبل، شنبه ۵ اسفند ۱۳۹۱، ساعت ۰۶:۰۵ دربارهٔ عطار » منطق‌الطیر » عذر آوردن مرغان » حکایت عاشقی که عیب چشم یار را پس از نقصان عشق دید:
در بیت پنجم "مرد را" صحیح است.
امیر م در ۱۲ سال و ۸ ماه قبل، شنبه ۵ اسفند ۱۳۹۱، ساعت ۰۵:۵۵ دربارهٔ عطار » منطق‌الطیر » عذر آوردن مرغان » حکایت مستی که مست دیگر را بر مستی ملامت میکرد:
در بیت دوم کتابت صحیح "درد و صاف" است.
ردیف در بیت نهم "نه ای" صحیح است.
سارا در ۱۲ سال و ۸ ماه قبل، شنبه ۵ اسفند ۱۳۹۱، ساعت ۰۳:۰۶ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۴۷۵:
بیت آخر به زیبایی و در نهایت ظرافت به بُعد اشاره دارد.
سخن از خاک و حصیر (افقی) و برآمدن و حصار (عمودی) دو محور جهان را تصویر می کنند و از سویی دیگر "چرخ" چه به معنای روزگار و چه به معنای لغوی آن (گردش) بُعد سومی را هم به مفهوم اضافه می کند. در کنار تمام این ها، عنصر حرکت و پویایی (مانند چیزی که در سماء می بینیم) شعر را زنده می کند.
محسن در ۱۲ سال و ۸ ماه قبل، جمعه ۴ اسفند ۱۳۹۱، ساعت ۲۱:۱۹ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۷:
من هم با فاطمه خانم موافق هستم منظور از قصر همین دنیا است که دسته ای مانند جمشید موثر واقع می شوند و در نهایت به گور می روند ولی حالا پس از گذشت سال فقط نام جمشید می درخشد نه نام آهوان و روبهان . و بیت المقدس روزی از آن جمشیدیان و پاکانی خواهد شد که دیگر کودکی را سر نبرند.
مرضیه دانایی در ۱۲ سال و ۸ ماه قبل، جمعه ۴ اسفند ۱۳۹۱، ساعت ۲۰:۵۷ دربارهٔ عراقی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۶۶:
این شعر توسط آقای علیرضا قربانی در آلبوم اشتیاق با آهنگسازی فرهاد فخرالدینی و ارکستر ملی ایران به صورت تصنیف خوانده شده است.
امیرحسین وفایی در ۱۲ سال و ۸ ماه قبل، جمعه ۴ اسفند ۱۳۹۱، ساعت ۱۴:۵۵ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۹۹۶:
در انتهای بیت اول زمیان درست است
در ابتدای مصرع دوم بیت پنجم همه در همدگر درست است.
امیرحسین وفایی در ۱۲ سال و ۸ ماه قبل، جمعه ۴ اسفند ۱۳۹۱، ساعت ۱۴:۵۳ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۹۹۶:
در بیت پنجم به جای خیالات وازه ی صفتهای زیباتره.صفتهای تو مست.
پیشنهاد میکنم به اهنگ این شعر که استاد شهرام ناظری در آلبوم شعر و عرفان خوندن گوش بدید.واقعا زیباست.
قاسم در ۱۲ سال و ۸ ماه قبل، شنبه ۵ اسفند ۱۳۹۱، ساعت ۲۳:۵۷ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۵۴: