فرخ مردان
فرخ مردان در ۶ سال و ۸ ماه قبل، چهارشنبه ۱۵ شهریور ۱۳۹۶، ساعت ۱۱:۱۳ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۵۹:
@نازنین:
جذابیت تو بحدی هست که حتی عاشقی سست رونده(=کم سرعت) مثل باد صبا را به طمع رسیدن به بوی خوش زلفت، هر لحظه به جنیش وا میداری و مجال ایستادن به او نمیدهی.
فرخ مردان در ۶ سال و ۸ ماه قبل، چهارشنبه ۱۵ شهریور ۱۳۹۶، ساعت ۰۹:۳۹ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۵۳:
معلومه حافظ میخواسته حالِ یکیو بگیره!
فرخ مردان در ۶ سال و ۸ ماه قبل، چهارشنبه ۱۵ شهریور ۱۳۹۶، ساعت ۰۹:۱۴ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۵۱:
دوستان،
این شعر بوضوح به مناسبت بخشیدن شخصی بلندپایه (شاید فرزند شاه) از طرف شاه زمانه سروده شده. کسی اطلاع موثقی در مورد این زمینه تاریخی داره؟
فرخ مردان در ۶ سال و ۸ ماه قبل، چهارشنبه ۱۵ شهریور ۱۳۹۶، ساعت ۰۹:۰۲ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۵۰:
به به از این غزل....این بیت رو همه باید آویزه گوش کنیم:
مگذران روز سلامت به ملامت حافظ......چه توقع ز جهان گذران میداری
فرخ مردان در ۶ سال و ۸ ماه قبل، چهارشنبه ۱۵ شهریور ۱۳۹۶، ساعت ۰۸:۴۲ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۴۶:
عجب پراکنده گوییی و تنوع مخاطبی! اما با این وجود زیباست.
فرخ مردان در ۶ سال و ۸ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۴ شهریور ۱۳۹۶، ساعت ۱۹:۲۸ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۴۴:
عجب جایی بوده شیراز!
فرخ مردان در ۶ سال و ۸ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۴ شهریور ۱۳۹۶، ساعت ۱۶:۵۳ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۳۴:
نمی دونم این عزیزبرادراز کجا آورده این مانا به جای معنا رو. شاید از لهجه ای جایی باشه.با عرض معذرت از ایشون و سایرِ"مانویان"(!) بنظر من که یه کم خنده دار هم هست. زوری که نمیشه معنی خلق کرد که. اگر مانا مانای معنا بده اون وقت معنا مانای چی میده؟!
فرخ مردان در ۶ سال و ۸ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۴ شهریور ۱۳۹۶، ساعت ۱۱:۵۶ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۲۸:
1-در بیت اول مخمور به معنای مصدری بکار رفته و بمعنی مستی ست.
=> مخمور شبانه= مستیِ شب هنگام.
2- در همان بیت، فعل گرفتمِ دوم را حافظ حذف کرده. در ابتدای مصرع دوم دو تا "گرفتم "بوده:
مستیِ شبانه من را گرفت و من چنگ و چغانه را (در دست) گرفتم.
2-در بیت پنجم، "کمر وار"= شبیه کمربند. پس:
تا وقتی وجود خود را در میان ببینی، فکر نکن که مثل کمربند (که در میان بدن هست)میتوانی دستی یه کمرِیار برسانی.
3- از بیت چهارم نصیحت های ساقی شروع میشود که تو باید به خدا التفات کنی و ندیم و مطرب و ساقی و غیره در مقابل عالم بالا و ذات خداوندی هیچ است.
دو بیت آخر هم جواب حافظ یه این ساقیِ نصیحت گو هست که میگوید این حرفها همه افسانه ست(!).
فرخ مردان در ۶ سال و ۸ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۴ شهریور ۱۳۹۶، ساعت ۰۷:۳۵ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۲۰:
توضیحی کوچک:
"هر کس از مهره مهر تو به نقشی مشغول....عاقبت با همه کج باخته‌ای یعنی چه"
هر یک از رقیبان با تو نرد عشق میبازند. مهره های محبت را بازی میکنند و دلخوش به طاس های موافقی هستند که میاورند و فکر میکند که بازی را می بَرَند اما تو آخر کار با همه جر زنی میکنی و بازی را بهم میزنی. آخر این کارها چه معنیی دارد؟
نقش= خال( مخصوصا موافق) در طاس ریختن
کج باختن=(دهخدا) دغل کردن در بازی و مکر کردن و فریب دادن
فرخ مردان در ۶ سال و ۸ ماه قبل، دوشنبه ۱۳ شهریور ۱۳۹۶، ساعت ۱۵:۰۹ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۱۲:
صنعت اغراق ما ایرانیان..
سلطان آواز و شهریارموسیقی و فیلد مارشال آهنگ و اینها کم بود،اینجا چشممون به " دماوند آواز ایران" هم روشن شد. به امثال تاج اصفهانی و ایرج چه باید گفت؟ رشته کوه هیمالیا؟!
فرخ مردان در ۶ سال و ۸ ماه قبل، دوشنبه ۱۳ شهریور ۱۳۹۶، ساعت ۱۴:۵۶ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۱۱:
@ سید علی ساقی:
ای گل خوش نسیم من بلبل خویش را مسوز
ضمن تشکر از توضیح های همیشه مفید شما، نفهمیدم اینباردر شرح شما چجور بلبل شد پروانه یهویی! ((:
در هر حال این فعلِ سوختن هم برای بلبل خیلی عجبیه، نیست؟ باید منظور "سوزاندن دل بلبل" باشه.
فرخ مردان در ۶ سال و ۸ ماه قبل، دوشنبه ۱۳ شهریور ۱۳۹۶، ساعت ۱۴:۴۶ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۱۱:
@مجید:
علیرغم توضیحات دوستان، فکر کنم اگر حافظ زنده بود حتما پیشنهاد شما رو می پذیرفت:
تاب بنفشه می بَرَد طره مشکسای تو.... پرده غنچه می‌درد خنده دلگشای تو
چقدر قشنگتر می شد...
فرخ مردان در ۶ سال و ۸ ماه قبل، دوشنبه ۱۳ شهریور ۱۳۹۶، ساعت ۱۴:۱۶ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۰۷:
شاید اگر صفت سبز بجای آبی فقط برای آسمان بکار رفته باشه، منظور تشبیه ستارگان به دانه های تازه جوانه زده باشه .یعنی زمینی با کشت تازه سبز شده.
فرخ مردان در ۶ سال و ۸ ماه قبل، دوشنبه ۱۳ شهریور ۱۳۹۶، ساعت ۱۳:۳۹ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۰۷:
@رضا:
بکار بردن صفت سبز بجای آبی برای آسمان، عجیب ولی واقعییه.
در تائید سخن، با جستجو ذیل کلمه "سبز" در دهخدا بیش از ده استعاره برای آسمان با صفت سبز از ادبیات کلاسیک آمده. نظیر "خرگاه سبز"،"سبز طاق" وغیره.
فرخ مردان در ۶ سال و ۸ ماه قبل، دوشنبه ۱۳ شهریور ۱۳۹۶، ساعت ۱۲:۵۵ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۰۵:
@یحیی:
بهشت اگر چه نه جای گناهکاران است...بیار باده که مستظهرم به همت او
یک توضیح برای کلمه "همت" اینست که مرجع "او" پیرِ خراباتِ مذکور در بیت اولست و نه خداوند. حافظ به عنایات پیر برای رستگار شدنش امید بسته. در ضمن قافیه "رحمت او" تکراری خواهد بود.
فرخ مردان در ۶ سال و ۸ ماه قبل، دوشنبه ۱۳ شهریور ۱۳۹۶، ساعت ۱۲:۴۲ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۰۴:
ابهام--> ایهام !
فرخ مردان در ۶ سال و ۸ ماه قبل، دوشنبه ۱۳ شهریور ۱۳۹۶، ساعت ۱۲:۴۰ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۰۴:
بعنوان یک نکته کوچیک
در بیت پنجم "رود" ابهام داره: 1- فرزند، در مقابل "مادر" در بیت دوم 2- ساز(= ساز و آواز میکده)
فرخ مردان در ۶ سال و ۸ ماه قبل، دوشنبه ۱۳ شهریور ۱۳۹۶، ساعت ۰۷:۲۵ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۹۲:
حرفی ازبهشت و جهنم نیست. چون در آنصورت باز هم عده ای همدیگر رو میدیدند. مخصوصا دوستان حافظ که اینهمه ازآنها تعریف کرده، حد اقل از روی احترام هم که شده بهشتی تصور میشوند.
معنی ساده است: "هیچکس هیچکس را بعد از مرگ نمیبیند." کلمه دوراهی اشاره به جداییِ اجباری در پسِ این منزل(=دنیا) است.
فرخ مردان در ۶ سال و ۸ ماه قبل، یکشنبه ۱۲ شهریور ۱۳۹۶، ساعت ۲۰:۲۴ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۸۸:
با درود بر گنجور.در بیت پنجم مطابق نسخه قزوینی: "معاینه دل و دین می‌برد به وجه حسن"
---
پاسخ: با تشکر، با دو چاپ تصحیح قزوینی مقایسه شد، متن همین است (بعینه که باید به صورت بعینهی خوانده شود) و معاینه را بدل -به نقل از نسخ چاپی- آورده.
فرخ مردان در ۶ سال و ۸ ماه قبل، شنبه ۱۱ شهریور ۱۳۹۶، ساعت ۱۵:۳۱ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۷۱:
توضیحات دوستان رو خوندم.
اما هر کاری میکنم نمیتونم بیت آخر رو به بقیه شعر بچسبونم. بعد از اونهمه تعریف و تکریم ضمنی و صریح از خود وعاشقانِ چون خود، یهو حافظ خودش رو "گداهمت"و "بیگانه نهاد" بخونه که صفاتی صددرصد منفی هستن؟!
انگار یه کسه دیگه به شیطنت این بیت رو به آخر شعر اضافه کرده باشه.