حرف آخر قافیه

شماره ۱: با عشق هوس سوز غم کام کجا

شماره ۲: در وادی عشق پر مکش منت پا

شماره ۳: اصحاب پیمبر ارچه نورند و هدا

شماره ۴: ای راحت جان غصه پرورد بیا

شماره ۵: ای آرزوی دل غم اندود بیا

شماره ۶: ای بی‌نم جود تو همه بحر سراب

شماره ۷: فیاض ازل که بزم هستی آراست

شماره ۸: از ناز قضا چو چهرة حسن آراست

شماره ۹: هر چند که دل لبالب از نور خداست

شماره ۱۰: ماه رمضان عجب مه روح‌فزاست

شماره ۱۱: ماییم که بی‌تکلفی‌ها فن ماست

شماره ۱۲: درد تو تلافی تن آسانی‌هاست

شماره ۱۳: در پیش کسی که علم و دانش بابست

شماره ۱۴: در گلشن عشق خرمی نایابست

شماره ۱۵: امشب ز غمت روح و روانم می‌سوخت

شماره ۱۶: فیاض بیا که عشق بارت دادست

شماره ۱۷: ای شعله ز دست خوی بیدادگرت

شماره ۱۸: امروز که دیدار تو ما را عیدست

شماره ۱۹: فیاض دگر عشق عبارت دادست

شماره ۲۰: آنرا که به اوصاف تو دید دگرست

شماره ۲۱: آنم که ز خرمی دلم را عارست

شماره ۲۲: دل بست به خود تار تعلق ز نخست

شماره ۲۳: هر کس که تعلقش به هستی بیش است

شماره ۲۴: فیاض کجایی که مرا حال خوشست

شماره ۲۵: آهم ز دل زبانه فرسود نشست

شماره ۲۶: حسرت غم دیرینه دوا نتوانست

شماره ۲۷: دور افکندن نشانة خواستن است

شماره ۲۸: عشق است میی که ساقیش عرفانست

شماره ۲۹: بگذر ز ره و رسم، سعادت اینست

شماره ۳۰: چون در شب معراج نبی همت بست

شماره ۳۱: یک لحظه که در پیش من آن شوخ نشست

شماره ۳۲: تا زلف به روی تو پریشان شده است

شماره ۳۳: لطف تو به ما نه این چنین می‌بایست

شماره ۳۴: هم گریة من ز چشم مست دگریست

شماره ۳۵: در عشق تو، خون، چشم تر من نگذاشت

شماره ۳۶: آن مه که به لب چشمة کوثر دارد

شماره ۳۷: هر کس که چو من سری به دردش دارد

شماره ۳۸: مرگم ز ره هلاک برمی‌دارد

شماره ۳۹: در فکر شبم تا به سحر خواب نبرد

شماره ۴۰: چون برق نگاه تو به من می‌تازد

شماره ۴۱: زرگر پسری که حسن ازو می‌نازد

شماره ۴۲: وصل است متاعی که به دیدن نرسد

شماره ۴۳: دیده به وصال جز به دیدن نرسد

شماره ۴۴: هر گاه که آن زهره جبین می‌رقصد

شماره ۴۵: ترک هوسات خام می‌باید کرد

شماره ۴۶: تب رو به من از غایت بی‌شرمی کرد

شماره ۴۷: دنیا آن به که خواجه پاکش بخورد

شماره ۴۸: در روی تو کافتاب انور آمد

شماره ۴۹: صد شکر که آن در به عدن باز آمد

شماره ۵۰: چشمان تو در فتنه‌گری یکدله‌اند

شماره ۵۱: ای خواجه تو می‌روی و دنیا ماند

شماره ۵۲: آنانکه رهی به عالم دل دارند

شماره ۵۳: هر دل که هوای عالم راز کند

شماره ۵۴: خورشید چو ذره آرزوی تو کند

شماره ۵۵: گر دل ز فروغ عشق پیرایه کند

شماره ۵۶: آمد به من از تو مصرعی چند بلند

شماره ۵۷: آنانکه خدا را به نظر می‌دانند

شماره ۵۸: هر دل که به اسرار جلی گرم بود

شماره ۵۹: تا مرد مجرد از من و ما نبود

شماره ۶۰: با خلق جهان غیر نزاعی نبود

شماره ۶۱: در عهد تو حسن را زکاتی نبود

شماره ۶۲: گر مشکل حشر بر تو مفتوح شود

شماره ۶۳: چون جبهه‌اش از ناز گرهگیر شود

شماره ۶۴: سعی تو کلید قفل مشکل نشود

شماره ۶۵: تا از سر مرد عقل بیرون نشود

شماره ۶۶: در کفر و در اسلام دری باز نبود

شماره ۶۷: خود را با ما چو دیده بستیم نمود

شماره ۶۸: تا نیش زبانم رگ اندیشه گشود

شماره ۶۹: در دل هیچم ز خیر و شر درناید

شماره ۷۰: دورم افکند چرخ اگر زان خورشید

شماره ۷۱: دیروز که آن شکر لب از ما رنجید

شماره ۷۲: تا پا سر زلفت از سر دوش کشید

شماره ۷۳: گر بی‌عمل از علم کسی بهره ندید

شماره ۷۴: آنرا که خبر ز عالم راز رسید

شماره ۷۵: گر زانکه ز گفتگوی درس اسرار

شماره ۷۶: در آرزوی وصال آن خوشرفتار

شماره ۷۷: در کشور فضل کرده یزدانت صدر

شماره ۷۸: دورم ز تو ای نگار خاکم بر سر

شماره ۷۹: در سایة سرو قدت ای مایة ناز

شماره ۸۰: فیاض ترا لاف حرامست هنوز

شماره ۸۱: تا چند ز کس تاب جفا آرد کس

شماره ۸۲: نوروز شد و شکفت گلزار هوس

شماره ۸۳: ای غنچه چه دلتنگ نشینی خوش باش

شماره ۸۴: جانا چو گل شکفته بی‌شرم مباش

شماره ۸۵: شرعست سپهری که نیابی خطرش

شماره ۸۶: آن شب که رسول ما سفر کرد به عرش

شماره ۸۷: دل یافت حیات ابد از خدمت فیض

شماره ۸۸: فیاض شدم ز وضع یاران دلتنگ

شماره ۸۹: هر چند که کعبه راست فضلی کامل

شماره ۹۰: آن خاتم انبیا نبی مرسل

شماره ۹۱: ای گل شده بی‌رخ نکویت بدنام

شماره ۹۲: بیمارم و آن نیم که یک جا افتم

شماره ۹۳: مشهور به عشق تو ستمگر گشتم

شماره ۹۴: هر چند که دور از درت می‌گردم

شماره ۹۵: آخر ترک تو بیوفا دل کردم

شماره ۹۶: صد شکر که آهوی ترا صید شدم

شماره ۹۷: تا داغ غم عشق تو بر جان دارم

شماره ۹۸: امروز به روی کار آبی دارم

شماره ۹۹: کی جانب هند روی نیکو آرم

شماره ۱۰۰: سرگشتة اولم به آخر نرسم

شماره ۱۰۱: بینم چو وفا ز بی‌وفایی ترسم

شماره ۱۰۲: از مکر خرد ز حد فزون می‌ترسم

شماره ۱۰۳: هر لحظه دری نهد در آغوشم چشم

شماره ۱۰۴: چشم سیه یار نپرسی حالم؟

شماره ۱۰۵: غم نیست گر از درد غم افتاده شوم

شماره ۱۰۶: من داغ علی به هیچ مرهم ندهم

شماره ۱۰۷: ما بر در دوست بی‌دلایل رفتیم

شماره ۱۰۸: دل را ز می عشق تو بیهش کردیم

شماره ۱۰۹: بر فرق، کلاه خاک راهی داریم

شماره ۱۱۰: با راه صواب از خطا می‌گردیم

شماره ۱۱۱: ما خاک وجود خویش را زر نکنیم

شماره ۱۱۲: عمری شده تا ز خیل مهجورانیم

شماره ۱۱۳: رمزی ز قضا و قدرت می‌گویم

شماره ۱۱۴: گاهی ز نبی گه ز ولی می‌گویم

شماره ۱۱۵: وقت است که ترک پیر و استاد دهیم

شماره ۱۱۶: هر چند کنی ز چرخ و انجم برهان

شماره ۱۱۷: یارب کشتم به وصل حاصل برسان

شماره ۱۱۸: اکنون که شد از عید گلستان خندان

شماره ۱۱۹: اسرار نهان فاش نباید گفتن

شماره ۱۲۰: بی‌ذوق نشاید ره معنی رفتن

شماره ۱۲۱: بی‌شرع ره خدا نشاید رفتن

شماره ۱۲۲: جز مدح علی نمی‌توانم گفتن

شماره ۱۲۳: چون سنگ ستم پیشه کند دل خستن

شماره ۱۲۴: در شوره زمین تاک نشاید کشتن

شماره ۱۲۵: باید به لباس نیستی هست شدن

شماره ۱۲۶: تا چند به فکر خودپرستی بودن!

شماره ۱۲۷: آن شاخ گل ارچه هست پنهان ز چمن

شماره ۱۲۸: فیاض ز عقل سر به مستی بر کن

شماره ۱۲۹: چون عقل قبولم نکند دردم من

شماره ۱۳۰: ای عشق بیا که سخت بی‌دردم من

شماره ۱۳۱: یک ره سوی دل که لوح جانست ببین

شماره ۱۳۲: گر سایه نداشت همره آن شمع یقین

شماره ۱۳۳: دنیا گردیست بر رخ شاهد دین

شماره ۱۳۴: دامن ز تعلقات دنیا برچین

شماره ۱۳۵: هر چند نیارم آمدن در بر تو

شماره ۱۳۶: نوروز شد و یار به من بست گرو

شماره ۱۳۷: ای دوست که با چهرة زردیم از تو

شماره ۱۳۸: کردم بر نامحرم اگر داد از تو

شماره ۱۳۹: از پیش من ای ماه جهان گرد مرو

شماره ۱۴۰: دلگیر بود نالة بلبل بی‌تو

شماره ۱۴۱: هستی همه گرچه هست از فیض اله

شماره ۱۴۲: یارب نفس گرم ثنا سنجم ده

شماره ۱۴۳: دنیا چاهی است نزد دانا بی‌ته

شماره ۱۴۴: آمد سر زلف بند بند افکنده

شماره ۱۴۵: یارب گرة غفلتم از دل بگشای

شماره ۱۴۶: رفتی رفتی ز پیشم ای جان رفتی

شماره ۱۴۷: هر دل که نداشت نور دانشمندی

شماره ۱۴۸: ای آنکه دو لب به نشئة مل داری

شماره ۱۴۹: لطف و کرم و طبع وفاجو داری

شماره ۱۵۰: تا کی فیاض ترک مستی تا کی!

شماره ۱۵۱: تا کی هدف بوده و نابوده شوی

شماره ۱۵۲: ای آنکه به چهره کمتر از باغ نیی