|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر می‌گوید هر کسی که ارتباطش با وجود و هستی قوی‌تر است، اگر از خود بگذرد به حقیقت واقعی‌اش دست می‌یابد. هنر درویش همین است که از خود فاصله بگیرد و در لحظه‌های وجود، هنگامی که هیچ چیز نیست، به درویشی برسد.
هوش مصنوعی: هر کسی که وابستگی‌اش به وجود و هستی بیشتر باشد، وقتی از خود عبور کند و از خود بگذرد، در واقع به جایگاهی بالاتر و حقیقی‌تر دست یافته است.
هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که هنر واقعی و فضیلت یک درویش در شرایطی نمایان می‌شود که او بتواند از سختی‌ها و مشکلات عبور کند. اما وقتی که همه چیز از دست برود و هیچ‌کس نباشد، در واقع آدم‌ها همگی درویش خواهند بود و این، هنر و فضیلت خاص او نخواهد بود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.