|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به مقام ارزشمند قلم و نویسندگی می‌پردازد. شاعر می‌گوید که قلم، حتی اگر به لحاظ فیزیکی کم‌قدرت‌تر از تیغ باشد، اما به لحاظ تأثیرگذاری و نفوذ اجتماعی، از تیغ قدرتمندتر است. او تأکید می‌کند که داشتن قلم باعث می‌شود فردی در هر جمع و مجلسی سر افراز و محترم باشد. همچنین اشاره می‌کند که بسیاری از انسان‌ها به خاطر تأمین معیشت به قدرت و ثروت نیاز دارند، اما یک مرد با قلم و دانش خود، می‌تواند به اندازه‌ی صد پهلوان با شمشیر مؤثر باشد. در نهایت، شاعر به اهمیت و ارزش هنر نوشتن و تأثیرگذاری آن در جامعه اشاره دارد.
هوش مصنوعی: این بیت می‌گوید که نیروی قلم و نوشتن بسیار مهم‌تر از قدرت سلاح و شمشیر است، هرچند که ممکن است به ظاهر کمتر از آن به نظر برسد. قلم می‌تواند تاثیر عمیق‌تری بر افکار و زندگی مردم بگذارد.
هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی در هر جمع و محفل برجسته و موفق باشی، باید از قدرت قلم و نوشتن بهره‌مند شوی.
هوش مصنوعی: ببین که مردان و زنان به خاطر نیاز مالی، به او نیازمند هستند.
هوش مصنوعی: بیش از یک مرد با قلم قوی و دانا، صد نفر قوی و شجاع با شمشیر نیز نمی‌توانند برابری کنند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
اگر باشگونه بود پیرهن
بود حاجت برکشیدن زتن
چو دیدار یابی به شاخ سخن
بدانی که دانش نیاید به بن
همیشه سر زلف آن سیمتن
گره بر گره یا شکن بر شکن
بپیچد همی چون من از عشق او
گره بر بنفشه شکن بر سمن
بشب ماند آن زلف و هرگز که دید
[...]
ازیرا که هرگز نگردد کهن
گل تازه کش اصل باشد سخن
نگار من آن لعبت سیمتن
مه خلخ و آفتاب ختن
برون آمداز خیمه و از دو زلف
بنفشه پریشیده بر نسترن
تماشا کنان گرد خیمه بگشت
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.