سجود خاک راحت‌گرهوا جوشاند ازسرها
تپیدن محمل دریاکشد بر دوش‌گوهرها
شب هجرت به آن توفان غبارانگیخت آه من
که میدان پریدن تنگ شد بر چشم اخترها
شهید انتظار جلوهٔ تیغ که‌ام یارب
که چون شمعم زیک‌گردن بلندی می‌کندسرها
در آن‌گلشن‌که نخل او علم‌گردد به رعنایی
رسایی ری-پزد بر سر سرو و صنوبرها
زلعلش هرکجا حرفی به تحریرآشناگد
تبسم‌می‌کشد چون صبح بال ازخط مسطرها
ندارد نامهٔ من درخور پرواز مضمونی
مگر رنگی ببندم بر پر و بال کبوترها
مخواه ازاهل معنی جزخموشی‌کاندر
حباب‌آسا نریزن آبروی.خویش گوهرها
ز برگ خوف اگر بر خویش لرزد بید جا دارد
که باشد مفلسان را موی براندام نشترها
سمندر طینتم، ننگ فسردن برنمی‌دارم
پروبال من آتش بود پیش ازرستن پرها
ز خاکستر سراغ شعلهٔ من چند پرسیدن
تب بیتابی شوقم نمی‌سازم به بسترها
هجوم غجز سامان غرورم کم نمی‌سازد
چوتیغ موج دارم در شکست خویش جوهرها
به‌رنگی سوخت عشقم درهوای آتشین خویی
که از خجلت به‌خاکستر عرق‌کردند اخگرها
میی‌کو تا هوس اینجا دماغی تازه گرداند
چوگوهر یک قلم لبریز دلتنگی‌ست ساغرها
ز ابنای زمان بیهوده دردسر مکش بیدل
اگر باری نداری التفاتت چیست با خرها
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شعر دارای مضامین عمیق و فلسفی درباره عشق، انتظار، و تلاش برای رهایی است. شاعر در آن از حالت‌های احساسی خود و تنگناهایی که در راه رسیدن به معشوق دارد، سخن می‌گوید. در این راستا، از تمثیل‌هایی مانند سجود خاک و سوز و گداز شمع استفاده کرده و به تضادهایی چون شوق و غم، پرواز و زمین‌گیر بودن پرداخته است. او همچنین به طبیعت اشاره می‌کند و زیبایی‌های آن را با عشق مرتبط می‌سازد. در پایان، شاعر به بی‌فایده بودن دردسرهای ناشی از بی‌توجهی به عشق واقعی اشاره می‌کند و از خواننده می‌خواهد که از دلسردی و ناامیدی پرهیز کند.
هوش مصنوعی: سجده بر خاک باعث آرامش و خنکای روح می‌شود و این حالت از سر و دل انسان برمی‌خیزد. حرکت و جنبش کشتی مانند آب دریا را به دوش می‌کشد، گویی در حال انتقال جواهرات گرانبهاست.
هوش مصنوعی: در شب هجرت، در میان آن توفان پرغبار، آه من به اوج می‌رسد و فضای پرواز برای ستاره‌ها کوچکتر و تنگ‌تر می‌شود.
هوش مصنوعی: شهید در انتظار ظهور نیرویی است که مانند تیغ به سوی او می‌آید. ای خدا، او چه خواهد کرد وقتی که من مانند شمعی هستم که از بلندی خود سرها را روشن می‌کند.
هوش مصنوعی: در باغی که نخل به زیبایی می‌بالد، ری-پز (یک نوع پرنده) بر فراز سروها و صنوبرها پرواز می‌کند.
هوش مصنوعی: هر جا که کلمات زیبا و دلنشین نوشته شوند، او لبخند می‌زند و به مانند صبحی که با پرواز پرندگان آغاز می‌شود، حس شگفتی و شادی را منتقل می‌کند.
هوش مصنوعی: نامهٔ من برای پرواز معانی خاصی ندارد، مگر اینکه رنگی به پر و بال کبوترها بزنم.
هوش مصنوعی: از افرادی که درک عمیق دارند، انتظار نداشته باش که تنها سکوت کنند، چرا که همچون حباب‌ها نمی‌توانند آبرو و ارزش‌های خود را بر سر دورویی ریسک کنند.
هوش مصنوعی: اگر از ترس، درخت بید به تکان بیفتد، این طبیعی است که افراد بیچاره، موهای بدنشان مانند اثرات زخم و درد نمایان شود.
هوش مصنوعی: من از جوهره خودم به سمندر تشبیه می‌کنم؛ به هیچ وجه از گندیدگی و فساد وحشت ندارم. بال و پر من از آتش ساخته شده و قبل از آنکه پرهایم رشد کنند، این آتش در وجودم بوده است.
هوش مصنوعی: از خاکستر، کسی پیگیر شعلهٔ وجود من نباشد. من با شوق و اشتیاقی که دارم، به راحتی در بسترها نمی‌توانم آرام بگیرم.
هوش مصنوعی: هیچ‌یک از ناتوانی‌ها نمی‌تواند به اعتماد به نفس من آسیب بزند، چون مثل موجی هستم که در برابر شکست‌ها، قدرت و ماهیت واقعی خود را نشان می‌دهد.
هوش مصنوعی: عشق من در هوای داغ و آتشین سوخت و شعله‌هایی که به خاطر شرم، عرق کردند و به خاکستر تبدیل شدند.
هوش مصنوعی: بیا می‌نوشیم تا اندکی از دلتنگی‌هامان کاسته شود، چون در اینجا هر جرعه مانند جواهری پرقیمت است که احساسات و آرزوها را تازه و زنده می‌کند.
هوش مصنوعی: از فرزندان زمان بی‌دلیل کار و زحمت نکش، بیدل! اگر چیزی برای ارائه نداری، چرا توجهت به چیزهای بی‌ارزش است؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
همی‌ریزد میان باغ، لؤلؤها به زنبرها
همی‌سوزد میان راغ، عنبرها به مجمرها
ز قرقویی به صحراها، فروافکنده بالش‌ها
ز بوقلمون به وادی‌ها، فروگسترده بسترها
زده یاقوت رمانی به صحراها به خرمن‌ها
[...]
هوا اکنون نهد بر گلبن از زنگار افسرها
صبا اکنون کشد در باغ از شنگرف چادرها
سحاب اکنون بیالاید کف گلبن بحناها
نسیم اکنون بیاراید رخ بستان بزیورها
بسان دیده وامق بگرید ابر برگلها
[...]
ز گلها، سروها را دورمنشان ای چمن پرور
که دایم شیشه ها را جا بود نزدیک ساغرها
ز مروارید شبنم، تاکهای سبز پیراهن
کنند آرایش دخترچه های خود چو مادرها
چو آن سرو سهی قامت به سیر کوچه باغ آید
[...]
ز برق تیغ ابرویت فتاد آتش به کشورها
مه نو گشت میل آتشین در چشم اخترها
گرفتار تن خاکیست روح از پستی همت
به دام افتاده است این مرغ از کوتاهی پرها
ندارد مادر از تأدیب فرزند خود آسایش
[...]
زهی از بادهٔ شوق تو ساغر کاسهٔ سرها
نهان در هر دل از شور تمنای تو محشرها
به باغ از جلوهٔ رنگین فروزی آتش رشکی
که دود از گل گل طاووس برخیزد چو مجمرها
به بحر خون، تپیدن‌های دل‌ها کی عبث باشد؟
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.