ظهیر فاریابی » رباعیات » شمارهٔ ۳۳ بلبل چو ز عشق گل فغان در گیرد از شعله آه من جهان درگیرد گل را به کف آورم به صد حیله و فن پندارم با توام همان درگیرد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، بلبل به عشق گل ناله و فغان می‌کند و از شدت دلتنگی، جهان را تحت تأثیر خود قرار می‌دهد. او تلاش می‌کند با روش‌های مختلف گل را به دست آورد و در دلش خیال می‌کند که با معشوقش در حال دیدار و درگیری است.
هوش مصنوعی: بلبل وقتی از عشق گل ناله و فریاد کند، آتش احساس من نیز دنیای اطراف را دربر می‌گیرد.
هوش مصنوعی: من با هزار ترفند و شگرد گل را به دست می‌آورم و در خیال خود تصور می‌کنم که با تو هستم و همان حس و حال را تجربه می‌کنم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.