ظهیر فاریابی » رباعیات » شمارهٔ ۲۴ دی شاه بتان با رخ رنگین می رفت بی اسب و پیاده نغز و شیرین می رفت شکر ز لبش به پیل بالا می ریخت وز مستی و بیخودی چو فرزین می رفت
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر توصیف می‌کند که دیو شاه با چهره‌ای زیبا و رنگین به طور پیاده و به نرمی حرکت می‌کند. او به اندازه‌ای جذاب است که شکر از لبش به زمین می‌ریزد و به نظر می‌رسد در حالتی از مستی و بی‌خبری، شاداب و سرحال قدم می‌زند.
هوش مصنوعی: شاه زیبا همچون بت‌ها، بدون اسب و به صورت پیاده، با ناز و خوش‌خلق به سمت خود می‌رفت.
هوش مصنوعی: شیرینی کلمات او چنان جذاب بود که مانند شهد بر افراشته‌ای می‌ریخت. در حالی که در حال سرمستی و بی‌خبری بود، همچون فرزین به پیش می‌رفت.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
دی شاه بتان با رخ رنگین می رفت
بی اسب پیاده نغز و شیرین می رفت
شکر ز لبش پیل به بالا می ریخت
وز مستی و بیخودی چو فرزین می رفت
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.