یگانه شو آموزگارانت را

خداوندگاران و یارانت را

مشو خویشتن بنده در زندگی

مکن پیش همچون خودی بندگی

رود هرکه با تو به خشم و به کین

از او دور باش و به رویش مبین

امیدت به دادار دارنده بند

گزین دوستی کت بود سودمند

به گیتی ره ایزدی توختن

بود مینوی توشه اندوختن

به راه خدا و امهرآسپند

به جان کوش تا وارهی ازگزند

به زن راز پنهان مکن اشکار

همان کودکان را به فرهنگ دار

نیوشنده باش و سخن درپذیر

پس و پیش‌ پاسخ به پیمانه گیر

مبادا ز فرهنگ و دانش جدا

زن و کودک مردم پارسا

کش آرد پشیمانی بیکران

برد بیش و تیمار و رنج گران

به بیگاه بر روی مردم مخند

زگفتار بی‌مایه لب بازبند

مکن هیچ افسوس با مردمان

کز افسوسیانند مردم رمان

سگالش مکن با خلج مرد زفت

مگو با دژآگاه راز نهفت

ابا خشمگین مرد همره مباش

هم آواز مرد دژ آگه مباش‌

مشو هیچ همباز پرخواسته

[...]

مشو هم‌خور و خفت‌بامست‌مرد

که آمیزش مست رنجست و درد

به بدگوهران وام هرگز مده

چو دادی بر آن خواسته دل منه

هم از بدنژادان و بدگوهران

مکن‌ وام کش هست و خشی گران

پی زر دراستد همی بر درت

[...]

مشو هیچ با مرد بدچشم یار

که بدچشم مردم نیاید به کار

به رشکاوران هیچ منمای زر

بپرهیز از سیزک بی‌هنر

چو پیدا شدت نزد شاهان فروغ

نگر تا نگویی بدیشان دروغ

سخن جز به آیین دانش مگوی

که نزد شهان باشدت آبروی

مکن گوش هرگز به مرد دروغ

که در گفته‌هایش نبینی فروغ

به بادافره اندر مشو تند و تیز

کسی را به گیتی میازار نیز

مشو در خورش باکسان هم‌نبرد

دل میزبان را میاور به درد

به بیگاه کوشش مکن بهر جاه

که جاه است بسته به هنگام و گاه