رودکی » قصاید و قطعات » شمارهٔ ۹۳
یخچه می‌بارید از ابر سیاهچون ستاره بر زمین از آسمان
چون بگردد پای او از پای دارآشکوخیده بماند همچنان
رودکی » قصاید و قطعات » شمارهٔ ۹۹
جمله صید این جهانیم، ای پسرما چو صعوه، مرگ بر سان زغن
هر گلی پژمرده گردد زو، نه دیرمرگ بفشارد همه در زیر غن
رودکی » قصاید و قطعات » شمارهٔ ۱۱۶
مار را، هر چند بهتر پروریچون یکی خشم آورد کیفر بری
سفله طبع مار دارد، بی خلافجهد کن تا روی سفله ننگری
رودکی » قصاید و قطعات » شمارهٔ ۱۲۱ - بوی جوی مولیان آید همی
بوی جوی مولیان آید همییاد یار مهربان آید همی
ریگ آموی و درشتی راه اوزیر پایم پرنیان آید همی
آب جیحون از نشاط روی دوستخنگ ما را تا میان آید همی
ای بخارا! شاد باش و دیر زیمیر زی تو شادمان آید همی
میر ماه است و بخارا آسمانماه سوی آسمان آید همی
میر سرو است و بخارا بوستانسرو سوی […]
رودکی » مثنوی‌ها » ابیات به جا مانده از کلیله و دمنه و سندبادنامه » بخش ۱
هرکه نامخت ازگذشت روزگارنیز ناموزد ز هیچ آموزگار
رودکی » مثنوی‌ها » ابیات به جا مانده از کلیله و دمنه و سندبادنامه » بخش ۲
از خراسان به روز طاوس وشسوی خاور می‌خرامد شاد و خوش
کآفتاب آید به بخشش زی برهروی گیتی سبز گردد یکسره
مهر دیدم بامدادان چون بتافتاز خراسان سوی خاور می‌شتافت
نیم روزان بر سر ما برگذشتچو به خاور شد ز ما نادید گشت
رودکی » مثنوی‌ها » ابیات به جا مانده از کلیله و دمنه و سندبادنامه » بخش ۳
هم چنان سرمه که دخت خوب رویهم به سان گرد بردارد ز روی
گرچه هر روز اندکی برداردشبافدم روزی به پایان آردش
رودکی » مثنوی‌ها » ابیات به جا مانده از کلیله و دمنه و سندبادنامه » بخش ۴
شب زمستان بود، کپی سرد یافتکرمکی شبتاب ناگاهی بتافت
کپیان آتش همی پنداشتندپشتهٔ هیزم برو بر داشتند
رودکی » مثنوی‌ها » ابیات به جا مانده از کلیله و دمنه و سندبادنامه » بخش ۵
آن گرنج و آن شکر برداشت پاکوندر آن دستار آن زن بست خاک
باز کرد از خواب زن را نرم و خوشگفت: دزدانند و آمد پای پش
آن زن از دکان فرود آمد چو بادپس فلرزنگش به دست اندر نهاد
شوی بگشاد آن فلرزش، خاک دیدکرد زن را بانگ و گفتش: ای پلید
رودکی » مثنوی‌ها » ابیات به جا مانده از کلیله و دمنه و سندبادنامه » بخش ۶
دمنه را گفتا که تا: این بانگ چیست؟با نهیب و سهم این آوای کیست؟
دمنه گفت او را: جزین آوا دگرکار تو نه هست و سهمی بیشتر
آب هر چه بیشتر نیرو کندبند ورغ سست بوده بفگند
دل گسسته داری از بانگ بلندرنجکی باشدت و آواز گزند
رودکی » مثنوی‌ها » ابیات به جا مانده از کلیله و دمنه و سندبادنامه » بخش ۷
گفت: هنگامی یکی شهزاده بودگوهری و پر هنر آزاده بود
شد به گرما به درون یک روز غوشتبود فربی و کلان و خوب گوشت
رودکی » مثنوی‌ها » ابیات به جا مانده از کلیله و دمنه و سندبادنامه » بخش ۸
کشتیی بر آب و کشتیبانش بادرفتن اندر وادیی یکسان نهاد
نه خله باید، نه باد انگیختننه ز کشتی بیم و نه ز آویختن
رودکی » مثنوی‌ها » ابیات به جا مانده از کلیله و دمنه و سندبادنامه » بخش ۹
بانگ زله کرد خواهد کر گوشوایچ ناساید به گرما از خروش
برزند آواز دونانک به دستبانگ دونانک سه چند آوای هست
رودکی » مثنوی‌ها » ابیات به جا مانده از کلیله و دمنه و سندبادنامه » بخش ۱۰
وز درخت اندر، گواهی خواهد اویتو بدانگاه از درخت اندر بگوی:
کان تبنگوی اندرو دینار بودآن ستد ز یدر که ناهشیار بود
رودکی » مثنوی‌ها » ابیات به جا مانده از کلیله و دمنه و سندبادنامه » بخش ۱۱
هم چنان کبتی، که دارد انگبینچون بماند داستان من برین:
کبت ناگه بوی نیلوفر بیافتخوشش آمد سوی نیلوفر شتافت
وز بر خوشبوی نیلوفر نشستچون گه رفتن فراز آمد بجست
تا چو شد در آب نیلوفر نهاناو به زیر آب ماند از ناگهان
رودکی » مثنوی‌ها » ابیات به جا مانده از کلیله و دمنه و سندبادنامه » بخش ۱۲
هیچ شادی نیست اندر این جهانبرتر از دیدار روی دوستان
هیچ تلخی نیست بر دل تلخ تراز فراق دوستان پر هنر