گنجور

 
واعظ قزوینی

شده باغی بنا در «خرم آباد»

که باشد در نکویی غیرت خلد

وسیع آن دلگشا گلشن، بحدی

که دلتنگ است از وی، وسعت خلد

بدان وسعت که گر آید بخاطر

برون افتد ز خاطر حسرت خلد

نسیمش را نه بادی در دماغست

که آرد سر فرو بر نکهت خلد

دو سال دیگر، آنجا هر که آید

بتاریخش بگوید:«جنت خلد»