|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر به تنهایی و ناامیدی خود اشاره میکند. او میگوید که هیچکس یار و همدم او نیست و در نتیجه نمیتواند با کسی درد دل کند. او برای رسیدن به شادی، خواستهاش را به دستهگلی تشبیه میکند، اما به جای آن، خار دریافت میکند. همچنین، مشاهده میکند که غم در زندگیاش حاکم است و هیچکس برای کمک یا همدلی در کنارش نیست. بهطور کلی، این اشعار حس عمیق تنهایی و ناکامی را منتقل میکنند.
هوش مصنوعی: هیچ کس نیست که به او برساند چقدر از دیگران دور است، هیچکس نمیتواند به او بگوید که با کسی سازگار نیست.
هوش مصنوعی: در بهار، از زیبایی و طراوت گلها خواستم، اما آنچه به من دادند، دستهای خار بود. حالا چه کسی میتواند در این مورد حرفی بزند؟
هوش مصنوعی: او دید که غم به هر طرف از زندگیاش نفوذ کرده است. حالا که غم از میان او دور شده، کسی نمیداند باید دربارهاش چه بگوید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.