گنجور

 
طغرای مشهدی
طغرای مشهدی » گزیدهٔ اشعار » ابیات برگزیده از غزلیات »

شمارهٔ ۳۱۴

گل به زر شاد و پریشانی عالم بر بید

نزند از چه درین باغ، جنون بر سر بید؟

تا توان یافت که آزاده این گلشن کیست

بر هر نخل عیان گشت و نهان شد بر بید

برگ سبزی نفرستاد به مجنون صفتان

کو نسیمی که درین کار شود رهبر بید

غیر طغرا که ز اسباب جنون آگاه است

کس ندانسته که شور از چه بود در سر بید