|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات از حسرت و ناکامی میگوید. شمعی که نماد عشق و دیدار است روشن شده، اما پروانه (عاشق) نتوانسته نزدیک شود. باده وصل هم آمده، اما پیمانهای برای نوشیدن نیست. دل مرغی است که در قفس سبز عشق محبوس است و اگرچه آب را مییابد، اما دانهای برای سیر شدن پیدا نمیکند. شاعر از خرابی و غمی که بر دلش نشسته، سخن میگوید و اینکه دل دیوانهاش راهی به ویرانه و دلتنگی ندارد.
هوش مصنوعی: در محفل عشق، شمعی که نمایان شده بود، درخشندگیاش را به نمایش گذاشت اما پروانهای نتوانست به آن نزدیک شود. در این میخانه، نوشیدنی وصال را پیدا نکرد و لیوانی برای نوشیدن در دست نداشت.
هوش مصنوعی: دل پرنده از این قفس سبز شکایتی نمیکند؛ زیرا اگرچه به سختی و با خون دل آب پیدا میکند، اما دانهای نمییابد.
هوش مصنوعی: به خاطر غم تو، ویرانی و خرابی زیادی به دل دیوانهام آمده است و آنقدر این نابودگی زیاد شده که دیگر نمیتواند به آرامش و امنیت برسد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.