بر گوش زد نسیمم، صوتی که نیشکر داشت
آواز پای آن گل، شیرینی دگر داشت
دیشب که آن سهی قد، آرایش چمن بود
گل را ز شرم رویش، بلبل به زیر پر داشت
نتوان شمردن از خود، فرزند ناخلف را
در عالم حقیقت، یعقوب یک پسر داشت
تاثیر باد نخوت، کر می کند غنی را
گوش صدف گران بود، تا دامنش گهر داشت
طغرا ز بس که گشتیم، رسوای عشقبازی
هر بیخبر که دیدیم، از راز ما خبر داشت
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف زیبایی‌ها و احساسات عاشقانه پرداخته است. شاعر به نقش نسیم و نغمه‌هایش در توصیف گل‌ها و تاثیر آن بر زیبایی چمن اشاره می‌کند. او بیان می‌کند که عشق و زیبایی می‌تواند انسان را شرمنده و ناتوان کند، مانند بره از یعقوب که نمی‌توان به راحتی فرزند ناخلف را شمرد. همچنین به تاثیر غرور و نخوت در ثروتمندان اشاره دارد و بیان می‌کند که بعضی افراد بیخبر از رازهای عشق و情دردها هستند که بر زندگی عاشقانه‌اش تاثیرگذار است. خلاصه این شعر به انتقال احساسات عمیق عاشقانه و چالش‌های آن می‌پردازد.
هوش مصنوعی: نسیم به نرمی می‌وزد و صدایی را به گوش می‌رساند که به شیرینی نیشکر می‌ماند. آهنگ قدم‌های آن گل نیز طعمی دیگر از شیرینی را به همراه دارد.
هوش مصنوعی: دیشب که آن دختر زیبا مانند چمن آراسته بود، گل به خاطر شرم از زیبایی‌اش، زیر بال بلبل پنهان شده بود.
هوش مصنوعی: در جهان واقعی، یعقوب تنها یک پسر داشت و نمی‌توان فرزند نابرابر را به شمار آورد.
هوش مصنوعی: بادهای مغرور و خودپسند، صدای غنی را به گونه‌ای مسدود می‌کند که او دیگر نمی‌شنود. این در حالی است که گوش صدف، به دلیل داشتن دامن مملو از مروارید، ارزشمند است.
هوش مصنوعی: به خاطر مشغله‌ای که در عشق داریم، به طرز عجیبی رسوا شده‌ایم و هر کسی که به ما نگاه می‌کند، انگار که از رازی که در دل داریم باخبر است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.