در دل اطلس ختا قصد شکست سوزنست

قصد دل شکستگان هر که کند خطا کند

کودک درزی که داری چشمه سوزن دهان

دامن رختم چو دوزی لب بلب باید نهاد

در مفرش زمان سخنم در لباس ماند

هم جامه کجاست که آید برابرم

کمخا و شرب اطلس هر سه یکی‌ست اینجا

از سادگی نقش است این اختلاف چندین

بگازر از جهت عید داده شد دستار

بماتم رمضان بسته اند تخفیفه

برای جبه ما ابر میزند پنبه

برو زقوس قزح بین کمان حلاجی

در وصف گوی چگمه این نظم طرفه بستم

نی گردکانست کانرا بشمرده ببازی

گرت گذر فتد ایگلکنه سوی حمام

بجان فوطه که یاد از برهنکان آری

چه جامه برقد اوصافشان برم کآمد

زدرزو دوز چنین سوزنی فکر افکار

روم بحجره خیاط عاشقان فردا

من دراز قبا با هزار گز سودا

سرآمدار چه که والای آل شد بمثال

و لیکن تافته قرمزیست سید آل

والای زرد بنما تاز آستین جامه

قاروره ات ببیند ابیاره طبیبی

زپیر خرقه شنیدم که شادی اعدا

هزار بار زنقصان مال هست بتر

در عصمت و طهارت خاتون نرمدست

یاران بقچه کش همه محضر نوشته اند

فرقست از آن سوز که از جان خیزد

با انکه بریسمانش بر خود بندی

نه بخود در حرکت آلت آغاپنبه است

از پس پرده یکی هست چو بینی در کار

هر چه هست از قامت ناساز بی اندام ماست

ورنه تشریف تمو بر بالای کس کوتاه نبست

بسا سری که نیاید فرو به افسر مهر

نهاده بر سر تربت کلاه و دستارش

گازر گرو خویش بدکان دارد

ای پایه جلال ترا چرخ صندلی

وی مسند کمال ترا عرش متکا