زان داده دو شانه‌ات خدای اکبر

تا بار پدر کشتی و بار مادر

گر این دو نباشند رضا از تو مجوی

اندر دو جهان رضای خود از داور

یارب به رسالت رسولان کبار

یارب به مقام و رتبهٔ هشت و چهار

یارب به شهیدان صف کرببلا

ما را نفسی به خویشتن وامگذار

از روز ازل هماره تا یوم نشور

از آنچه که دور میزند چرخ یدور

یکدور غرض ز آن همه دور است آنهم

دوری که در آن دور علی کرد ظهور

چونراحت خویش خواهی از زحمت غیر

هشدار که کافری تو در کعبه و دیر

چونراحت غیرخواهی از زحمت خویش

مسلم شدی و عاقبتت گشت بخیر

روسوی حقیقت کن و بگذر ز مجاز

یعنی که مبر بسوی کس دست نیاز

با غیر خدا مگوی راز دل خویش

چون نیست بغیر او کسی محرم راز

جان عشق و محبت است جانرا بشناس

حق بیخودی است این بیانرا بشناس

هرجا من و ما ز در درآید نفس است

با این دو نشان خاص آنرا بشناس

من دیده به احسان علی دارم و بس

سر در خط فرمان علی دارم و بس

هرکس زده دست خود بدامان کسی

من دست بدامان علی دارم و بس

از دیدن آفتاب در خطهٔ طوس

چندیست که گشته‌اند مردم مأیوس

خورشید به ابر گشته پنهان گوئی

گردیده خجل ز طلعت شمس شموس

ای میر حجازی ای شه خطهٔ طوس

ای روی تو در سپهر دین شمس شموس

خواهم که ز راه لطف دستم گیری

یعنی ز کرم بخوانیم بر پا بوس

گر مهر علی بسینه داری خوشباش

ویرانه صفت دفینه داری خوشباش

روزی که شوند غرق یم ناخلفان

تو نوح صفت سفینه داری خوشباش

چون گنج نهان کن غم پنهانی خویش

منما بکسی بی سروسامانی خویش

جمعیت خاطر خود ار می‌طلبی

با غیر خدا مگو پریشانی خویش

ای سر و قدت بدلربائی مخصوص

پنداشتمت به آشنائی مخصوص

دل بردی و ترک آشنائی کردی

هستی بخدا به بی‌وفائی مخصوص

قومی به جهان ز حب دینی محظوظ

خلقی بخیال خلد و طوبی محظوظ

ارزانی آن دو فرقه باد این دو مقام

مائیم فقط به عشق مولی محظوظ

کردیم اگرچه عمر بیهوده تلف

جز نامهٔ معصیت نداریم بکف

از محشرمان هیچ غمی نیست که ما

هستیم غلام درگه شاه نجف

اسلام که شد بر همه عالم شامل

بی‌مهر علی نیز بد آن دین عاطل

اکملت ز حق رسید چون روز غدیر

تا شام ابد دین بشر شد کامل

ای کرده به درگه تو جبریل نزول

وی بر همه ما خلق ز خالق تو رسول

تو عقل کلی و مهر گردون صلاح

اجزاء تواند و ذره‌های تو عقول

ای داده مرا وجود از کتم عدم

پرورده بصد هزارگون ناز و نعم

باور نکنم بحق خود قهر تو را

چون از تو ندیده‌ام بجز لطف و کرم

فخر عجم این بس که به نوروز عجم

شد بعثت عقل کل رسول اکرم

امسال هم این دو عید میمون سعید

با هم به دو چشم ما نهادند قدم

امروز به فرمان خدای علام

بنشست علی به مسند خیرانام

اتممت بود شاهد قولم ز علی

بر خلق جهان نعمت حق گشته تمام

ای ساقی ماه وش در این ماه صیام

ده باده که روزه بهر من گشت حرام

افطار کن که دیده ز ابرو ورخت

هم شکل هلال دید و هم ماه تمام