در جوانی شده‌ام پیر معارف زان رو

که بجز عشق جوانان دگرم پیر نبود

وقت آن دیوانهٔ شوریده خوش کاندر خیالش

روز وشب محواست و نداند صیامی نه صلاتی

تمام اهل دو عالم به جستجوی تو پویان

کدام اهل و چه عالم که پیش ما تو تمامی

گفتگوی درویشان برزبان مرغان است

رازشان کسی داند کش بود سلیمانی

چه تفاوت است صوفی زتوتافقیه خودبین

برو ای فقیه تن زن ز حدیث خودستایی

تو مرده‌ای چنانکه نیابی دگر حیات

ورنه ز هر طرف وزد انفاس عیسوی

مرا فرزانگان دیوانه می‌دانند و من شادم

که جز دیوانگان را من ندانم مرد فرزانه

هدایت رَبِّ أرِنِی چندموسی‌وش به طور دل

بجو چشمی که بینی هر طرف روی نکوی او

شاهد ما روز و شب، با همه و بی همه

با همه‌اش آشنا وز همه بیگانه بین

گو واعظ از این شیوهٔخوش منکر من شو

من بر روش هیچ کس انکار ندارم

رخ خوبان نه من از چشم خطا می‌بینم

به خدادر رُخِشان نور خدا می‌بینم

جام دیگر بده ای ساقی مستم که هنوز

جام از باده، می از جام، جدا می‌بینم

اعتباراتست ای دل هرچه بینی غیرذاتش

راست خواهی اعتباری نیست اندر اعتباری