تا کی دم پستی و بلندی بزنیم

از حادثه درد دردمندی بزنیم

بنشین به بساط تا نشاطی بکنیم

بر خیز برندی که برندی بزنیم

عمری به جهان چو پایکوبی کردم

در خلق سیاحتی قلوبی کردم

مشنو که نبیند آدمی بد از خوب

من بد دیدم به هر که خوبی کردم

دلاک پسر نکار مه پیکر من

کز تیغش رشکهاست درخنجر من

از بهر تراشیدن سر چون خیزد

بیرون آید زشوق ...از سرمن

عطارد پسر شکر ز مرجانم ده

عنابی از آن لبان خندانم ده

به دانه بهل به زنخدانم بخش

بردار سپستان و دو پستان و دو پستانم ده

گویند به معراج که امری‌ست جلی

حق بود و رسول وآنکه حق راست ولی

لیکن چو نصاری تو به تثلیت مکوش

کان جمله علی بود و علی بود و علی

گر رسته شوی جنت و کوثر خواهی

وربسته شوی شوکت و افسر خواهی

شوبنده درگاه علی اکبر فیض

از ایزد اگر که فیض اکبر خواهی