|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از زیبایی‌های معشوق خود صحبت می‌کند و از او می‌خواهد که عطری از شکر، خوشه‌ای عنابی و دانه‌ای را به او بدهد. او همچنین به زیبایی‌های بدن معشوق اشاره می‌کند و درخواست می‌کند که زیبایی‌های او را به خود هدیه دهد. به طور کلی، شعر حاوی تمجید از زیبایی و خواسته‌ها و آرزوهای عاشقانه است.
هوش مصنوعی: عطارد، که نوعی سنگ قیمتی و زیباست، را از شکر و مرجان برای من بیاورد و از لبان خندانم، انبوهی میوه عنابی بخواهید.
هوش مصنوعی: به دانه بهل به زنخدانم، یعنی با دانه‌ای لطیف و زیبا بر روی گردنم، زینت بگذارید. سپستان و دو پستان و دو پستانم ده، به این معناست که بر اساس زیبایی و ظرافت، از نعمت‌های زندگی و لذایذ آن بهره‌مندم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
یارب تو مرا نخست ایمانم ده
دردی دارم به لطف درمانم ده
چون زلف بتان نیک پریشان حالم
جمعیت خاطر پریشانم ده
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.