چون فلک خواهد غمی از جان ناشادم برد

آورد پیشم غمی را کآن غم از یادم برد

با نکوهیده شناسش چه فریدون و چه گاو

با فرومایه قیاسش چه مسیحا و چه خر

موی بر وی نرسته جز که نمد

پوست بروی نماند، جزکه جناغ

گشته از حرق های گوناگون

پشت ریشش چو کله صباغ

گر به دارالجلود بر گذرد

[...]

داده فرمانم به دوری آه یارب چون کنم

بردن فرمان غلط نابردن فرمان غلط

گهم به پای زند این، گه آن به چنبر و کاکل

فتاده در خم چوگان عقل و عشق چه گویم

ام النسا ببین که چه بیداد کرده ای

و از کین چها در این ستم آباد کرده ای

کشتی مرا که زنده کنی زاده عزیز

بنگر که را به قتل که دلشاد کرده ای

در عزل این غلام و به اخراج این کنیز

[...]

آزرده ترم گرچه کم آزارترم

بی یار ترم گرچه وفادار ترم

با هر که مرا مهر و وفا بیشتر است

سبحان الله به چشم او خوارترم

رنج او راحت بود بر جان من

جان فدای یار دلرنجان من

این پهنه ز نقحبه که کیهانش ستایند

سورش همه سوگ است و سرورش همه تیمار

بنامیزد جز آن کلک سخن ساخت

زیک نی تنگ ها شکر که پرداخت

به پیکر کارنامه زندگانی

به گوهر بارنامه آسمانی

لب عیسی روان پرورده او

[...]