گر تیغ بارد در کوی آن ماه

گردن نهادیم الحکم لله

در دایره قسمت، ما نقطه تسلیمیم

رأی آنچه تو اندیشی، حکم آنچه تو فرمایی

مزن ز چون و چرا دم که بنده مقبل

قبول کرد به جان هر سخن که سلطان گفت

چون همه اجزایم از انعام او

رسته اند از غرق دانه دام او

گر ز تلخی می کند فریاد و داد

خاک عالم بر سر اجزام باد

هین بگو کمتر سر و اشکنبه ای

رفته گیر از کنج خوان یک حبه ای

گر قصد جفا داری اینک من و اینک سر

در راه وفاداری جان در قدمت ریزم

اگر روزی دهی ور جان ستانی

تو دانی هر چه خواهی کن تو دانی