شکیبایی بود کار دلم، با گرمی خویی

نمی گردد کباب من، ز پهلویی به پهلویی

سری آن زلف دارد با کف پای نگارینش

رخ اخلاص می ساید، به آتشخانه هندویی

ای ناله، چند در غم دل دردسر دهی؟

مغز مرا، به بوی کباب جگر دهی؟

از قطره نم گرفته و بخشی به جوی و بحر

لخت جگر فشرده، به مژگان تر دهی؟

تلاش فکر ما را از سخن لافان چه می خواهی؟

قماش پرنیان، از بوریابافان چه می خواهی؟

تو دُرد آوردی و سرجوش مهرت در قدح کردم

دگر از سینهٔ بی کینهٔ صافان چه می خواهی؟

نماند از گرد غم، در سینه ام جای شکیبایی

بغل پر کرده ام از سنگ مینای شکیبایی

شود چون کوه اگر خونم ز خشکی لعل جا دارد

بسی در زیر تیغ افشرده ام پای شکیبایی

اگر نه در جهان سرچشمه ی حیوان بود معنی

چرا در ظلمت آباد رقم، پنهان بود معنی؟

به معنی محرمان، افشانده اند از لفظ دامان را

سخن چون ساحل است و بحر بی پایان بود معنی

ز معنی، لفظ می سازد مُسَخَر مُلک دلها را

[...]