کیست عارف؟ آنکه نشناسد به جز حق دیگری

پای تا سر، پشت پا؛ سر تا به پا، ترک سری!

برای یک لب نان دربدر چه میگردی؟

تو راه درگه حق را مگر نمیدانی؟!

چو خشتی کز بنا افتد، زهر افتادن دندان

شود ظاهر که دارد خانه تن رو بویرانی

ز بس کاهید جسم زار من از درد پنهانی

چو گل بر خرده جان نیست غیر از جیب و دامانی!

در دیده غبارم ز چه ره یافته، دانی؟

نور نگاه میکندت خانه روشنی

دیدن بدستیاری عینک، ندیدنست

نور نگاه میکندت خانه روشنی

هجوم خط مشکین نیست بر سیب زنخدانش

همانا کاروانی کرده منزل بر سر چاهی!

به دوست روی دو عالم تو آشنای که‌ای

جهان گدای در اوست، تو گدای که‌ای؟!