باری دگرم کش به جفا داغ به سینه

تا مرهم پیشینه شود داغ پسینه

هیهات که شایسته غم های تو گردد

تا دل نشود پاک ز غل سینه ز کینه

پیش آ که به بر گیرمت ار طالب عشقی

[...]

روزی که به صحرای تو آمد ز مدینه

این خسرو بی لشگر و بی شبهه و قرینه

با اهل حرم خاصه دل افسرده سکینه

در شطّ تو با آنکه روان بود سفینه