گنجور

مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۶۹

 

گر آتش دل نیست پس این دود چراست

ور عود نسوخت بوی این عود چراست

این بودن من عاشق و نابود چراست

پروانه ز سوز شمع خشنود چراست

مولانا
 
 
sunny dark_mode