تا هست ترا بنزد تو تکیه گهت

مغرور دو عالمی و کار تبهت‌

بسیار خلایق‌اند جویان رهت

کشته شده عالمی بهول سپهت‌

تا برمه چارده نهادی کلهت

بینم کله ملوک در خاک رهت.

بسیار خلایقند جویان رهت

کشته شده عالمی بهول سپهت‌

تا بر مه چهارده نهادی کلهت

بینم کله ملوک در خاک رهت

بسیار خلایقند جویان رهت

کشته شده عالمی بهول سپهت‌

تا بر مه چهارده نهادی کلهت

بینم کله ملوک در خاک رهت

آرامِ مَنا! کجاست آرامگهَت

ره سوی تو کو؟ که سوی من باد رهت

زین روی که مه به شب بُوَد، روزِ رهی

شب گشت در آرزوی روی چو مهت

هستم صنما ز مهر روی چو مهت

سرگشته و آشفته چو زلف سیهت

چون ذره دلم میل هوا کرد چو یافت

خورشید رخ از سایه طرف کلهت

ای خوار و عزیز ری همه خاک رهت

روشن بصر اصفهان ز گرد سپهت

تبریز و عراق ساحت بارگهت

بر چهره فارس خال چتر سیهت

مجموعه دلبری است روی چو مهت

منجوقه سروری است طرف کلهت

برهمزن لشکری است تیغ ابروت

صید افکن عالمی است تیر نگهت