گنجور » شعرهای با وزن مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی) و حروف روی ریم

خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲۱

ای دوست بیا تا غم فردا نخوریموین یکدم عمر را غنیمت شمریم
فردا که ازین دیر فنا درگذریمبا هفت هزار سالگان سر بسریم

* ای دوست بیا تا غمِ فردا نخوریم،
وین یک‌دمِ عمر را غنیمت شمریم؛
فردا که ازین دیْر کُهَن درگذریم؛
با هفت‌هزارسالگان سربه‌سریم.

امروز چو حلقه مانده بیرون دریمبا حلقه حریف گشته همچون کمریم
چون حلقهٔ چشم اگر حریف نظریمباید که ازین حلقهٔ در درگذریم

دل میگوید که نقد این باغ دریمامروز چریدیم و به شب هم بچریم
لب میگزدش عقل که گستاخ مروگرچه در رحمت است زحمت ببریم

گر صبر کنی پردهٔ صبرت بدریمور خواب روی خواب ز چشمت ببریم
گر کوه شوی در آتشت بگدازیمور بحر شوی تمام آبت بخوریم

گفتم که ز چشم خلق با دردسریمتا زحمت خود ز چشم خلقان ببریم
او در تن چون خیال من شد چو خیالیعنی که ز چشمها کنون دورتریم

چون ما و شما مقارب یکدگریم
به زان نبود که پردهٔ هم ندریم
ای خواجه تو عیب من مگو تا من نیز
عیب تو نگویم که یک از یک بتریم

مانندهٔ باد اگر چه بی‌پا و سریم
پیوسته چو آتش ره بالا سپریم
زان پیش که رخت ما سوی خاک کشند
ما خاک فروشیم و بدان آب خوریم

سبحان‌الله غمی به پایان نبریمالا که ازو در دگری می‌نگریم
آن شد که ستاره می‌شمردیم به روزاکنون همه روز و شب نفس می‌شمریم

با گل گفتم چون به چمن برگذریمچون از همه باغ آرزوی تو بریم
گل گفت مرا چو نیک درمی‌نگریماز روی بقا برابر یکدگریم

چشم تو کزو در هوس یک نظریم
گفتم نظری از و بجانی بخریم
با جان بداده چون بهم در نگریم
باچشم تو همچو ابرویت سر بسریم

منگر تو بدان که ما به تن مختصریم
هر چند که کوته ایم عالی نظریم
اینها همه صندوق پر از کرباسند
ما حقه سربسته لعل و گهریم