چون ابر به نوروز رخِ لاله بِشُسْت

برخیز و به جامِ باده کن عزمِ دُرُسْت

کاین سبزه که امروز تماشاگهِ توست

فردا همه از خاک تو برخواهد رُسْت

چون ابر به نوروز رخِ لاله بشست،

بر خیز و به جامِ باده کن عزمِ درست،

کاین سبزه که امروز تماشاگه توست،

فردا همه از خاک تو برخواهد رُسْت!

چون ابر به نوروز رُخِ لاله بشُست

برخیز و به جام باده کن عزمْ درست

کین سبزه که امروز تماشاگهِ توست

فردا همه از خاکِ تو برخواهد رُست

چون ابر به نوروز رخ سبزه بشست

با باده لعل کن سر عهد درست

کین سبزه که امروز تماشاگه توست

فردا همه از خاک تو برخواهد رست

ای در رهِ دین و کارِ کفر آمده سُست

نه مؤمن اصلی و نه کافر بدرست

بر روی و ریا طاعت تو معصیت است

با مفسدِ فاش باش یا زاهدِ رُست