مولوی » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۰
ای داده بنان گوهر ایمانی راداده بجوی قلب یکی کانی را
نمرود چو دل را به خلیلی نسپردبسپرد به پشه، لاجرم جانی را
عطار » مختارنامه » باب دهم: در معانی مختلف كه تعلّق به روح دارد » شمارهٔ ۴۱
مرگ است خلاص عالم فانی را
درهم چه کشی ز مرگ پیشانی را
گر مزبلهٔ تن تو را مرگ رسید
با مرگ چکار جان تو با جانی را
