دل درد تو را بجحان مداوا نکند

در عشق تو جان ز غم محابا نکند

ما راز غمت بکس نگوییم اگر

بوی جگر سوخته رسوا نکند

دل درد تو را بجان مداوانکند

در عشق تو جهان زغم محابا نکند

ما را و غمت بکس نگوئیم اگر

بوی جگر سوخته رسوا نکند

جودت همه آن کند که دریا نکند

این دم کرمت وعده به فردا نکند

حاجت نبود از تو تقاضا کردن

کز شمس کسی نور تقاضا نکند

کس عیب نظر باختن ما نکند

زیرا که نظر داعی تنها نکند

بیکار بهیمه‌ای و کژطبع کسی

کو فرق میان زشت و زیبا نکند

فرزانه رضای نفس رعنا نکند

تا خیره نگردد و تمنا نکند

ابریق اگر آب تا به گردن نکنی

بیرون شدن از لوله تقاضا نکند

بی اسم کسی درک مسما نکند

نام ار نبود تمیز اشیا نکند

عقل از چه مصفا و مزکی باشد

ادراک اله جز به اسما نکند

بی اسم کسی درک مسما نکند

نام ار نبود تمیز اشیا نکند

عقل ار چه مصفی و مزکی باشد

ادراک اله جز به اسما نکند

در غیر دلم غم تو مأوا نکند

در خانه دل بجز تو کس جا نکند

خواهم بتو مشغول چنان این دل را

کز عشق تو باد تو نیز پروا نکند

تا تکلیف تو جا مهیا نکند

در انجمن تو بوالهوس جا نکند

بیقدر منم که هر کجا بنشستم

تا دل نخلد جای مرا وا نکند

کس جا بدل فتادگان تا نکند

معراج سوی عالم بالا نکند

نخل از رفعت بر آسمان سرنکشد

تا در دل خاک خویش را جا نکند

ترکی که ز خون خیره پروا نکند

از آه ستم کشان محابا نکند

خونریزی عاشقان بفردا نگذشت

ترسا بچه بین که فکر فردا نکند