هر چند که بر زمانه فرمان من است

فرمان تو بر تن و دل و جان من است

سلطان منم و عشق تو سلطان من است

من زان تو ام همه جهان زان من است

من آن گهرم که عقل کل کان من است

و این هر دو جهان، دو رکن از ارکان من است

کونین و مکان و ماوراء زنده به اوست

من جان جهانم، نه جهان جان من است

جای غمت این دل پریشان من است

گنج هوست سینه ویران من است

از اول بیت قلب کن حرفی پنج

کآن نادره نام خوش جانان من است

خورشید رخ تو ماه تابان من است

لعل لب تو چشمه حیوان من است

چون ظلمت و نور عکس زلف و رخ تست

کفر دو جهان همیشه ایمان من است

عشق است که درد من و درمان من است

دین من و پیر من و ایمان من است

خون از بن هر مو نفشانم چه کنم؟

زان نشتر غمزه ای که در جان من است

افسانهٔ عشق، راز پنهان من است

صد چاک چو جیب گل، گریبان من است

زاهد، ره اسلام مداری بگذار

دین را به بتان باختن ایمان من است

من برگ گلم باغ شبستان من است

وآن‌ بلبل خوش‌ لهجه غزلخوان من‌ است

نوباوهٔ شب که شبنمش می‌خوانند

هر صبح به نیم‌ بوسه مهمان من است