ای بس که نباشیم و جهان خواهد بود

نی نام ز ما و نی‌ نشان خواهد بود

زین پیش نبودیم و نبد هیچ خلل

زین پس چو نباشیم همان خواهد بود

ای بس که نباشیم و جهان خواهد‌بود،

نی نام زِ ما و نه نشان خواهد‌بود؛

زین پیش نبودیم و نَبُد هیچ خَلَل،

زین پس چو نباشیم همان خواهد‌بود.

تا روی زمین و آسمان خواهد بود

حیوان و نبات، هر دوان خواهد بود

تا چرخ و سراسر اختران سیر کنند

نقد تو خلاصهٔ جهان خواهد بود

از سرِّ تو هر که با نشان خواهد بود

مشغول حضور جاودان خواهد بود

گر بی تو دمی برآید از دل امروز

فردا غم آن دوزخ جان خواهد بود

عمری که نه در حضور جان خواهد بود

گر سود کنی بسی زیان خواهد بود

یک لحظه حضور اگر از اینجا بُردی

جاوید همه عمرِ تو آن خواهد بود

از سر تو هر که با نشان خواهد بود

مشغول حضور جاودان خواهد بود

گر بی تو دمی بر آید از دل امروز

فردا غم او دوزخ جان خواهد بود

او را که به رایگان گران خواهد بود

او را ز وصالش چه نشان خواهد بود

آن را که همه مایهٔ وی افلاس است

هر سود که باشدش زیان خواهد بود

عشق تو جوان است و جوان خواهد بود

تا هست جهان جانِ جهان خواهد بود

تا در دهن خلق زبان خواهد بود

افسانه عشق در میان خواهد بود

تا هستی ما به ما عیان خواهد بود

آن هستی او ز ما نهان خواهد بود

گر ذات نماید همه فانی گردیم

مائیم چنین و او چنان خواهد بود

تا باغ به دست باغبان خواهد بود

گل خواهد کرد و گلفشان خواهد بود

حسن رخ گل پرده دری خواهد کرد

گر در پس صد پرده نهان خواهد بود

شادم که غمت همره جان خواهد بود

عشقت با دل در آنجهان خواهد بود

هجران تو با کالبدم خواهد ماند

وصل تو حیات جاودان خواهد بود

گفتم رویش گفت نهان خواهد بود

در مویش و مویش بمیان خواهد بود

گفتم سر ما و خنجر او گفتا

آن نیز نصیب دشمنان خواهد بود