گنجور

قاآنی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۶

 

چونست که اسماعیل هرگه به خروش آید

هشیار رود از هوش بی هوش به هوش آید

سر تا به قدم مردم از وجد به رقص آیند

آواز دلاویزش هرگه که به گوش آید

از نغمه لب نوشش‌ صد نیش زند بر دل

[...]

قاآنی
 
 
sunny dark_mode