تا از برِ من رفتی رفته‌ست قرار از من

زارم چو میانِ تو ای‌کرده کنار از من

گر تو نکنی محوم از آینۀ خاطر

کس در دو جهان دیگر گو یاد میار از من

گو عقل درین حالت تشنیع مزن باری

[...]

تا در نجفت گردید ای نور خدا مسکن

موسی ز شبانی شد از پرتو تو ایمن

تا کی به جواب ما گویی ارنی را لن

از خاک نجف بردار سرای ولی ذوالمن