تو بارگه دادی، کی در خور بیدادی

چون کار تو آزادی افکار تو قانون شد

آوخ که ز استبداد قانون تو شد برباد

تقدیر چنین افتاد اوضاع دگرگون شد

از حیله بدنامان شد چاک ترا دامان

وز گریه ناکامان دامان تو جیحون شد

محبوب تو شیدا گشت بدخواه تو رسوا گشت

بستان تو صحرا گشت گلزار تو هامون شد

تو کاخ طرب بودی گلزار ادب بودی

تو باغ رطب بودی شهدت ز چه افیون شد

شمع تو چرا مرده است شاخت ز چه افسرده است

برگت ز چه پژمرده است بیدت ز چه مجنون شد

خیزید و به پای خم مستانه سر اندازید

وان راز نهانی را از پرده براندازند

این طرح کج گیتی شایان تماشا نیست

شایان تماشا را طرح دگر اندازید

ذوق بشریت را این عشق کهن گم کرد

[...]