هرکس سوی مهرت تاخت رایت به سپهر افراخت

و آنکس به تو تیر انداخت مستوجب طاعون شد

توپی که ستمکاران بستند بر این ایوان

بر چشم انوشروان در قلب فریدون شد

از عشق تو مستم من وز غیر تو رستم من

مشروطه پرستم من قلبم به تو مفتون شد

ای قصر سلیمانی از بهر چه ویرانی

ای ملت ایرانی بختت ز چه وارون شد

با آن همه استادی در مهلکه افتادی

سررشته آزادی از دست تو بیرون شد

دانای سیاسی کو قانون اساسی کو

آن قدرشناسی کو و آن عقل و هنر چون شد

آن مجلس کمسیون و آن لایحه و قانون

از کجروی گردون افسانه و افسون شد

خیزید و به پای خم مستانه سر اندازید

وان راز نهانی را از پرده براندازند

این طرح کج گیتی شایان تماشا نیست

شایان تماشا را طرح دگر اندازید

ذوق بشریت را این عشق کهن گم کرد

[...]