افراخت علم پادشه گل به چمن باز

فردوس صفت گشت همه تل و دمن باز

بلبل به چمن شور در افکنده چون من باز

باد سحری آمده در ملک ختن باز

وز مشک ختن کرده جوان دیر کهن باز

[...]

وز مشک ختن کرده جوان دیر کهن باز

گلزار و گلستان همه شد احمر و ارقط

بی عیش و طرق حیف بود وقت گل و مل

کو ساقی و کو ساغر و کو مطرب و بربط

سارنج چو ععق بودش شور و نواکار

[...]

وز مشک ختن کرده جوان دیر کهن باز

گلزار و گلستان همه شد احمر و ارقط

بی عیش و طرق حیف بود وقت گل و مل

کو ساقی و کو ساغر و کو مطرب و بربط

سارنج چو ععق بودش شور و نواکار

از سره و سرخاب شنو طنطنه بط

حق باد نگهدار جهان از نظر بد

از مند مطرا شد و از بس که منشط

چتر شبهی افراشته از ماه به ماهی

خلاق سفید و سیه و پیر و محطط

با واو وجودش شده چون میم عدم خم

شد عالم ایجاد یکی قطره از آن شط

اسلام ز صمصامش پاینده شد و حصل

نی ممکن و نی واجب بل آمده اوسط

گر او نبود شافعه روز قیامت

پس خامه تقدیر به جرم که کشد خط

پا تا بسر اندر ره حق آمده تسلیم

در صبر از آن روز ز خدا یافته سر خط

قندیل ملک را همه در بارگهش بار

جبریل امین را در او منزل و مهبط

با نفس همه عمر به خصمی و تجاهد

بر دیده شیطان ز عبادت زده مشرط

از تیغ زبان بر همه کس قالب و قاهر

وز سابقه بر هر چه سلیطه است مسلط

پنهان به طواف در او شاهی سرمد

مفتاح یقین داعی دین ماهی مسقط

حادث بود اما بنظر مثل قدیم است

نی نی قدم اینجا غلط است و حدث اغلط

از مدح رضا بست خرد لب ز تکلم

ختم سخن از مدح جنابش شده احوط

از کف جوادش شده بنیاد تبرع

در محکه‌اش پیر خرد طفل مقمط

مهرش مطلب از دل پر بغض و قساوت

او را چه کند مبغض مجهول مخبط

در ملک عبودیت و در کون و ملکان شاه

بر کسوت وی همت وی آمده مخیط