ای مرغ سحر خیز فروبند زبان را

کامشب شب قتل است

در تاز و مهیای فدا شو تن و جان را

کامشب شب قتل است

سیل سیه انگیز کران تا به کران را

کامشب شب قتل است

آوخ که خلل خاست هم این را و هم آن را

کامشب شب قتل است

مردانه به چالش بکش این تیغ و سنان را

کامشب شب قتل است

از هفت زمین تا نهمین خیمه افلاک

برخاست قیامت

سر زیر زمین ساخت نهان از زبر خاک

سامان سلامت

نز خوی خود آزرم و نه از روز جزا باک

جستند مقامت

می جست و نمی یافت به جز دیده نمناک

دریای کرامت

فرسوده خاک آمد و آلوده خاشاک

گلزار امامت

از خاک که بردارد و از خون که کند پاک

آن عارض و قامت

یک ره ز پی معذرت بازوی چالاک

انگشت ندامت

چون پرده بدخواه تو سر تا به قدم چاک

از تیر ملامت

نرهد به ازای دیه خون تو حاشاک

از قید غرامت

روزی که نماند به جهان غیر کفی خاک

از خسته علامت

ای دیده فرو ریز به رخ اشک روان را

کامشب شب قتل است

قانون نوائی بده ای نطق زبان را

کامشب شب قتل است

جبریل امین طایر قدسی طیران را

کامشب شب قتل است

یعنی که عزا فرض بود پیر و جوان را

کامشب شب قتل است

جنگ است به خون ریزی خود تیغ و سنان را

کامشب شب قتل است