سلطان جهان در کف پیری شده عاجز

تدبیر شدن کن تو که چون شست درآمد

روزت به نماز دگر آمد به همه حال

شب زود درآید که نماز دگر آمد

آوخ گلهٔ پیری پیش که کنم من

کاین درد مرا دارو جز تو به‌دگر نیست

ای پیر بیا تا گله هم با تو کنم من

زیرا که جوانان را زین حال خبر نیست

چون بوق زدن باشد، در وقت هزیمت

مردی که جوانی کند اندر گهِ پیری

ای وای منا گر تو به چشم همه کس‌ها

زین گونه نمایی که به چشم من درویش