لطف تو چو کرد حلقه درگوش مرا

از راه کرم مکن فراموش مرا

یا پیش خودم همچو غلامان می دار

یا مکرمتی نمای و بفروش مرا

آن گل که ز نکهتش بشد هوش مرا

چون خواند به باغ وصل خود دوش مرا

از بس که به خدمت ایستادم پیشش

رفتار چو سرو شد فراموش مرا