گفتی که به وقت مجلس افروختنی

آیا که چه نکتهاست بردوختنی

ای بی‌خبر از سوخته و سوختنی

عشق آمدنی بود نه آموختنی

ای بی‌خبر از سوخته و سوختنی

عشق آمدنی بود نه آموختنی

شمعی است دل مراد افروختنی

چاکیست ز هجر دوست بردوختنی

ای بی‌خبر از ساختن و سوختنی

عشق آمدنی بود نه آموختنی

چون شعله ز خویش باش افروختنی

ذاتی بود این هنر، نه آموختنی

کو آتش عشقی، که شده در تن من

چون رشته ی شمع، هر رگی سوختنی

ای آتش کینت ز من افروختنی

آسان ز غمت نگشته‌ام سوختنی

در مکتب عشق علمی از مهر و وفا

آموخته‌ام که نیست آموختنی