شعرهای با وزن «مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)» و حروف قافیهٔ «ا» - صفحهٔ ۲
شاه نعمت‌الله ولی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۶
بنواخت مرا لطف الهی به خدا
هر درد که بود از کرم کرد دوا
تشریف خلافت او به سیّد بخشید
او را بشناس و یک زمانی به خود آ
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۱
خصم که ز پس نیزه خورد روز وغا
اندیشۀ خصمان چنان نیست مرا
خود در قران که جای خوفست ورجا
نه« لاتخفست» پیش خصمان بغا؟
قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۱
آنی تو که نیست در دعای تو ریا
وین حرف، نهفته نیست بر شاه و گدا
ای پیر جوان، تویی که در خانقهت
مقرون به اجابت است پیوسته دعا
کمال خجندی » رباعیات » شمارهٔ ۳
گفتم مستی گفت که آری بخدا
گفتم مگذار گفت که بگذار مرا
گفتم بازا گفت که از من بازا
گفتم رفتم گفت دگر باز میا
صامت بروجردی » کتاب المواد و التاریخ » شمارهٔ ۱۲ - در مدح حضرت رضا(ع)
ای سرور دین خسرو اقلیم رضا
سلطان خراسان و غریب الغربا
در شان تو این بس که رضا در اعداد
یکسان شده با هزار و یک نام خدا
جامی » دیوان اشعار » واسطة العقد » رباعیات » شمارهٔ ۱۷
بستی کمر وداع و زین شیوه مرا
هم دست زکار رفت و هم پای ز جا
نی دست که دامن تو گیرم که مرو
نی پای که در پی تو آیم که بیا
حکیم سبزواری » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳ - وله ایضاً
برداشته‌ام دو دست از بهر دعا
ای شاه دو عالم بنگر سوی گدا
دادی بمن اذن ذکر نامت از لطف
ورنه تو کجا و من بی رتبه کجا
جلال عضد » دیوان اشعار » رباعیّات » شمارهٔ ۱
ای کرده ز لطف و قهر تو صنع خدا
در عهد ازل بهشت و دوزخ پیدا
بزم تو بهشت است و مرا جرمی نیست
چون است که در بهشت ره نیست مرا
[۱] [۲]