ای دل اگرت هست خرد راهنما

در هر سوری که آیدت بیش نما

ساکن شو و بر متپ که هرگز نشود

تدبیر من و تو دفع تقدیر خدا

بی آنک شود زما گناهی پیدا

هر روز کنندمان به نوعی رسوا

رفتیم و گذاشتیم او را به شما

تا باز بهانه تان نباشد بر ما

خصم که ز پس نیزه خورد روز وغا

اندیشۀ خصمان چنان نیست مرا

خود در قران که جای خوفست ورجا

نه« لاتخفست» پیش خصمان بغا؟

بیگانگیی نیست تومایی ما تو

سر جامه تویی و بن جامه ما

با آنکه خوش آید از تو، ای یار، جفا

لیکن هرگز جفا نباشد چو وفا

با این همه راضیم به دشنام از تو

از دوست چه دشنام؟ چه نفرین؟ چه دعا؟

عیشی نبود چو عیش لولی و گدا

افکنده کله از سر و نعلین ز پا

پا بر سر جان نهاده، دل کرده فدا

بگذاشته از بهر یکی هر دو سرا

آن کس که ترا نقش کند او تنها

تنها نگذاردت میان سودا

در خانه تصویر تو یعنی دل تو

بر رویاند دو صد حریف زیبا

تنبور چو تن تن برآرد به نوا

زنجیر در آن شود دل بی‌سر و پا

زیرا که نهان در زهش آواز کسی

می‌گوید او که جسته همراه بیا

گر عمر بشد عمر دگر داد خدا

گر عمر فنا نماند نک عمر بقا

عشق آب حیاتست در این آب درآ

هر قطره از این بحر حیاتست جدا

می‌آمد یار مست و تنها تنها

با نرگس پرخمار رعنا رعنا

جستم که یکی بوسه ستانم ز لبش

فریاد برآورد که یغما یغما

هان ای سفری عزم کجایست کجا

هرجا که روی نشسته‌ای در دل ما

چندان غم دریاست ترا چون ماهی

کافشاند لب خشک تو را در دریا

ای چرخ هزار دیده دون دوتا

از دیده بیخواب منت نیست حیا

صبح دومت بگوی کز بهر خدا

گرجان منی یا نفسم زود برآ

دیدمش چو سرو سهی آن سبز قبا

بر دست گرفته باشه صید ربا

با باشه چو باد صید جویان بگذشت

او مرغ دلم ربود و آن مرغ هوا

چون جان و دلم ز خدمتت نیست جدا

اندر نظرت چه قدر دارد بدنی

آخر شبکی بهر رضای دل من

بگریز و بیا

گفتم مستی گفت که آری بخدا

گفتم بگذر گفت که بگذار مرا

گفتم بازا گفت کزینها بازار

گفتم رفتم گفت دگر باز میا

از دامن من

از ساعد سیمین کمری ساز مرا

ای کرده ز لطف و قهر تو صنع خدا

در عهد ازل بهشت و دوزخ پیدا

بزم تو بهشت است و مرا جرمی نیست

چون است که در بهشت ره نیست مرا

با طبع لطیف از در لطف در آ

با نفش غلیظ ز ره جور میا

در هیزم و گل تاملی کن که جهان

آن را به تبر شکافت و این را به صبا

گفتم مستی گفت که آری بخدا

گفتم مگذار گفت که بگذار مرا

گفتم بازا گفت که از من بازا

گفتم رفتم گفت دگر باز میا