با دل گفتم مشکلت آسان نشود

با یار سر تو هرگز آسان نشود

باری سر خویش گیر ازو دست بدار

دل گفت همه شود ولی آن نشود

تا خانقه حرص تو ویران نشود

دشوار زمانه بر تو آسان نشود

تا بر سر آز خویشتن پا ننهی

این کافر نفس تو مسلمان نشود

قاصد پی اینکه بنده خندان نشود

پنهان مکن از بنده که پنهان نشود

گر بر در باغی بنویسی زندان

باغ از پی آن نوشته زندان نشود

تا خوی بد یار دگر سان نشود

احوال دل یار بسامان نشود

او جان طلبد از من و من بوسه ازو

او را شود این کار مرا آن نشود

هرگز دلم از عشق پشیمان نشود

با آنکه دمی زعشق شادان نشود

تا نقش بتان بتخته هستی هست

این کافر دل سیه مسلمان نشود

تا دل ز غم هجر پریشان نشود

شایسته ذوق وصل جانان نشود

در عالم نیست راحت بی محنت

شرط است که تا این نشود آن نشود

بی نام تو نطق ما گل‌افشان نشود

بی روی تو چشم ما گلستان نشود

تمکین تو بحریست که از صد صرصر

یک طره موج او پریشان نشود

تا جسم مکدرت همه جان نشود

خورشید معانی تو تابان نشود

صاحب نظران جای به پهلو ندهند

تا جوهر شمشیر نمایان نشود

تا از میلی دلت گریزان نشود

هرگز راهی تو را به جانان نشود

خواهی که دو خانه را عمارت سازی

تا بر سر این مقیدی، آن نشود

کوه غم یار کندن آسان نشود

تا تیشهٔ طبع نفس، سوهان نشود

در قلهٔ قاف عشق دل جا نکند

تا صاف تر از لعل بدخشان نشود

از ذکر زبان، انس به جانان نشود

بی جاذبهٔ کس صاحب عرفان نشود

حلوا گویی دهان نگردد شیرین

از حق گفتن کسی خدا دان نشود