نه از همه خلق حق گزاری دارم

نه نیز به حبس غمگساری دارم

از آهن بر دو پای ماری دارم

ناخوش عمری و روزگاری دارم

در دل ز غم عشق تو ناری دارم

وز آب دو دیده پر کناری دارم

با این همه همچو باد، گاه و بی گاه

با خاک سر کوی تو کاری دارم

نه در غم عشق یار یاری دارم

نه همنفسی نه غمگساری دارم

بس خسته نهان و آشکاری دارم

یارب چه شکسته بسته کاری دارم

نه در صفِ صادقان قراری دارم

نه در رهِ عاشقان شماری دارم

آن در که به جز تو کس نداند بگشود

بگشای که سخت بسته کاری دارم

بر دل ز غم زمانه باری دارم

در دیدهٔ هر مراد خاری دارم

نه هم نفسی نه غمگساری دارم

شوریده دلی و روزگاری دارم

در عالم خوف روزگاری دارم

زیرا که امید چون تو یاری دارم

چون من هر دم فرو ترم تو برتر

تادر تو رسم درازکاری دارم

از بادهٔ عشق تو خماری دارم

وز هرچه نه عشقِ تو کناری دارم

می در مکش از من سرِ زلفِ تو که من

با هر شکنِ زلفِ تو کاری دارم

شمع آمد و گفت: اگر شماری دارم

اشک است که پُر اشک کناری دارم

گر سوختن و کشتنِ من چیزی نیست

این هست که روشن سر و کاری دارم

در دل زغم زمانه باری دارم

در دیدهٔ هر مراد خاری دارم

نه همنفسی نه غمگساری دارم

شوریده دلی و روزگاری دارم

ای دوست شکارم و شکاری دارم

بیکارم و بس شگرف کاری دارم

گفتی سر سر بریدن من داری

آری دارم نگار آری دارم

در دل هوس روی نگاری دارم

در سر ز می عشق خماری دارم

تا زلف و رخ ترا بدیدم شب وروز

آشفته دلی و روزگاری دارم

در دیده ز تو ابر بهاری دارم

بر چهره شکفته لاله زاری دارم

لطفی بنما و پرده از طلعت خویش

بگشا که عظیم انتظاری دارم

در دیده ز اشک نوبهاری دارم

در سینه ز داغ لاله‌زاری دارم

لب پر شکر از ناله زاری دارم

در آینه با خود سروکاری دارم

از عشق تو جان بی قراری دارم

در دل ز غم تو خار خاری دارم

هر دم کشدم سوی تو بیتابی دل

می‌پنداری که با تو کاری دارم

نه ذوق من از وصل نگاری دارم

نه شوق گل و سیر بهاری دارم

کافیست مرا همین که در کنج غمی

بنشسته خیال چون تو یاری دارم