زان قد چو شمشاد بفریاد دلم

زان روی چو لاله یافته داد دلم

شمشاد ببست و لاله بگشاد دلم

غمگین شد ازین و گشت زان شاد دلم

ای غمزه تو کآشفته بنیاد دلم

کم زادی و مهر تست همزاد دلم

از تو به فلک رسیده فریاد دلم

بیچاره دلم گر نکنی یاد دلم

زین دام بلا که در وی افتاد دلم

بس در که به روی فتنه بگشاد دلم

در عشق کسی که جوی خون می‌راند

خون راند ز چشم من که خون باد دلم

ای آن که چو بگذری تو بر یاد دلم

جز گریه نگیرد زغمت داد دلم

تا از تو جدا فتادم ای وای بمن

یادت نرسد اگر به فریاد دلم