واحد که چو آتش به برت می‌گردد

گر خاک شود خاک درت می‌گردد

گر آب شود روان به سوی تو شود

ور باد شود گِردِ سرت می‌گردد

معشوقه وصال جاودانت ندهد

ره جانب خویش رایگانت ندهد

بگذر ز حدیث وصل کاین پرده نشین

تا جان ندهی ز خود نشانت ندهد

در عالم بی ثبات کس خرم نیست

شادی و نشاط در بنی آدم نیست

آن کس که درین زمانه او را غم نیست

یا آدم نیست یا درین عالم نیست

یاران کهن که بنده بودم همه را

دربند وفای خود ستودم همه را

زنهار زکس وفا مجویید که من

دیدم همه را و آزمودم همه را